วัตถุระเบิดนั้น มีการใช้สารที่ทำให้ระเบิด (Explosive materials) เป็นดินระเบิด (bursting charges) ในระเบิด หัวรบจรวด ระเบิดมือ และกับระเบิด และเป็นดินส่ง (propellants) เพื่อยิงกระสุนและเปลือกกระสุนปืนใหญ่ มีการใช้เป็นเชื้อประทุระเบิด (blasting cap) ในการระเบิดทางทหารหรือกิจการพลเรือน เพื่อระเบิดดินในงานด้านวิศวกรรม และการระเบิดอาคาร และสิ่งก่อสร้างอื่นๆ

วัตถุระเบิดจำแนกออกเป็นหลายประเภท โดยส่วนประกอบ (สารประกอบ), อำนาจของการระเบิด, วัตถุประสงค์ในการใช้งาน ฯลฯ

• ระเบิดอำนาจต่ำ Low - Explosive โดยทั่วไปแล้วปฏิกิริยาการระเบิดวัตถุระเบิดประเภทนี้ จะเป็นการลุกไหม้อย่างรวดเร็ว (deflagration) ทำให้เกิดความร้อนและความดันก๊าซ โดยที่คลื่นกระแทก (shock wave) ที่เกิดจากการระเบิด มีความเร็วในการแล่นผ่านตัววัตถุระเบิดเอง น้อยกว่า 1000 เมตรต่อวินาที่ วัตถุระเบิดที่จัดอยู่ในประเภทนี้ ได้แก่ ดินปืน
• ระเบิดอำนาจสูง high - Explosive โดยทั่วไปแล้วปฏิกิริยาการระเบิดวัตถุระเบิดประเภทนี้ จะเป็นการสลายตัวรวดเร็วของสารระเบิด (detonation) ทำให้เกิดพลังงานที่เกิดความดันก๊าซ และคลื่นกระแทก (shock wave) ที่สูงมาก โดยที่คลื่นกระแทก (shock wave) มีความเร็วในการแล่นผ่านตัววัตถุระเบิดเอง มากกว่า 1000 เมตรต่อวินาที่ วัตถุระเบิดที่จัดอยู่ในประเภทนี้ ได้แก่ TNT, P.E.T.N., Dynamite, RDX

ระเบิดนั้นยังอาจจัดกลุ่มตามปริมาณพลังงานที่ปล่อยออกมาเมื่อจุดระเบิด และจากผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น ระเบิดอำนาจสูงในยุคใหม่ส่วนใหญ่จะเป็นแบบเสถียร และไม่มีความไว นั่นหมายความว่า จะเกิดการระเบิดโดยบังเอิญได้ยาก ประทุระเบิดที่มีอำนาจสูงมักจะอาศัยชนวนที่จุดง่าย เพื่อทำให้เกิดการระเบิด บางครั้งอาจต้องการชนวนเร่งระเบิดสองชั้น เพื่อการระเบิดอย่างฉับไว ซึ่งจะถูกขับจากชนวนให้ระเบิดเต็มที่ดินส่ง ก็ต้องการใช้ชนวนท้ายพอๆ กัน และบางครั้งก็ต้องการประทุจุดระเบิดขั้นทุติยภูมิเพื่อการส่ง

ระเบิดยังนำมาใช้งานด้านวิศวกรรม เช่น การระเบิดหินเพื่อทำถนน การระเบิดในเหมืองเพื่อเปิดหน้าเหมือง การระเบิดในงานเจาะหลุมผลิตปิโตรเลียม