รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย_พุทธศักราช_2475_แก้ไขเพิ่มเติม_พุทธศักราช_2495
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย_พุทธศักราช_2475_แก้ไขเพิ่มเติม_พุทธศักราช_2495

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย_พุทธศักราช_2475_แก้ไขเพิ่มเติม_พุทธศักราช_2495

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2475 แก้ไขเพิ่มเติม พุทธศักราช 2495 [1] รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ฉบับที่ 6 ที่ได้ประกาศใช้เมื่อวันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2495สืบเนื่องจากภายหลังการ รัฐประหารตัวเอง ของ จอมพล ป. พิบูลสงคราม ในชื่อ คณะบริหารประเทศชั่วคราว เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2494 ได้มีการประกาศยกเลิก รัฐธรรมนูญ ปี พ.ศ. 2492 ที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อข้าราชการประจำทางคณะบริหารประเทศชั่วคราวจึงนำรัฐธรรมนูญ ปี 2475 แก้ไขเพิ่มเติม ปี 2483 มาปรับปรุงแก้ไขเพิ่มเติมโดยกำหนดให้ข้าราชการประจำสามารถเป็นนักการเมืองและรัฐมนตรีได้นอกจากนี้ยังให้มี ส.ส. 2 ประเภทคือ ส.ส. ประเภทที่ 1 มาจากการเลือกตั้งโดยประชาชนและ ส.ส. ประเภทที่ 2 มาจากการแต่งตั้งรัฐธรรมนูญฉบับนี้ถูกยกเลิกโดยประกาศของ คณะปฏิวัติ ฉบับที่ 9 ภายใต้การนำของ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ เมื่อวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2501

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย_พุทธศักราช_2475_แก้ไขเพิ่มเติม_พุทธศักราช_2495

วันลงนาม 8 มีนาคม พ.ศ. 2495
วันเริ่มใช้ 8 มีนาคม พ.ศ. 2495
วันประกาศ 8 มีนาคม พ.ศ. 2495
(ราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๖๙/ตอนที่ ๑๕ ก/หน้า ๑/๘ มีนาคม ๒๔๙๕)
ผู้ลงนาม สมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช สยามิทราธิราช บรมนาถบพิตร
ท้องที่ใช้ ราชอาณาจักรไทย
ผู้ลงนามรับรอง จอมพล แปลก พิบูลสงคราม
(นายกรัฐมนตรี)
วันลงนามรับรอง 8 มีนาคม พ.ศ. 2495

ใกล้เคียง

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560 รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย รัฐธรรมนูญสหรัฐ รัฐธรรมนูญ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรเบลเยียม รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 รัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (ฉบับชั่วคราว) พุทธศักราช 2557 รัฐธรรมนูญเมจิ