เมดิเตอร์เรเนียน ของ รัฐนักรบครูเสด

ขณะที่ "การพิชิตดินแดนคืน" (Reconquista) ซึ่งเป็นการต่อสู้ชิงดินแดนของคาบสมุทรไอบีเรียคืนมาจากการปกครองของอาหรับที่ต่อเนื่องกันมาเป็นเวลาหลายร้อยปีตรงกับคำจำกัดความของคำว่าสงครามครูเสด แต่ตามธรรมเนียมแล้วมักจะไม่เรียกนครรัฐหรืออาณาจักรคาทอลิกต่าง ๆ ที่ได้มาว่าเป็น "รัฐนักรบครูเสด" นอกไปจากราชอาณาจักรบาเลนเซีย[1]

ลิแวนต์

อาณาจักรครูเสดสี่อาณาจักรแรกก่อตั้งขึ้นในลิแวนต์ทันทีหลังจากสงครามครูเสดครั้งที่ 1 ที่รวมทั้ง:

ราชอาณาจักรซิลิเซีย (Armenian Kingdom of Cilicia) ตั้งมาก่อนที่สงครามครูเสดจะเริ่มแต่ได้รับการเลื่อนฐานะเป็นราชอาณาจักรโดยสมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 3 และต่อมากลายเป็นอาณาจักรกึ่งตะวันตกของราชวงศ์ลูว์ซีญ็อง (Lusignan) ของฝรั่งเศส

ไซปรัส

ระหว่างสงครามครูเสดครั้งที่ 3 นักรบครูเสดก็ได้ก่อตั้งราชอาณาจักรไซปรัส เมื่อพระเจ้าริชาร์ดที่ 1 แห่งอังกฤษทรงพิชิตไซปรัส ระหว่างที่ทรงเดินทัพไปยังแผ่นดินศักดิ์สิทธิ์ได้ เกาะไซปรัสได้รับการเลื่อนฐานะขึ้นเป็นราชอาณาจักรและมอบให้แก่กีแห่งลูว์ซีญ็อง (Guy of Lusignan) กษัตริย์ผู้ไร้แผ่นดินจากราชอาณาจักรเยรูซาเลม ในปี ค.ศ. 1192 . ราชอาณาจักรไซปรัสรุ่งเรืองมาจนถึงปี ค.ศ. 1489 เมื่อพระราชินีองค์สุดท้ายทรงขายให้กับเวนิส ต่อมาอัศวินฮอสปิทัลเลอร์ (Knights Hospitaller) ก็ได้รับไซปรัสแต่ก็ไม่ได้รักษากันอย่างเป็นจริงเป็นจังในฐานะที่มั่น ซึ่งทำให้เสื่อมโทรมลงจนในที่สุดก็เสียไปในการปฏิวัติ แต่ไซปรัสก็ยังคงใช้เป็นฐานสำหรับกองทัพคริสเตียนมาจนกระทั่งปี ค.ศ. 1571 เมื่อมาถูกยึดไปโดยจักรวรรดิออตโตมัน

คาบสมุทรบอลข่าน

จักรวรรดิละตินและเมืองขึ้น และการปกครองต่อมาของกลุ่มรัฐกรีก ราว ค.ศ. 1204

หลังจากสงครามครูเสดครั้งที่ 4 แล้วดินแดนของจักรวรรดิไบแซนไทน์ก็แบ่งออกเป็นรัฐย่อย ๆ ที่มาเรียกกันว่า "สมัยรัฐละติน" (Latinokratia หรือ Frangokratia; กรีก: Φραγκοκρατία):

เกาะหลายเกาะโดยเฉพาะเกาะครีต (ค.ศ. 1204–1669), ยูเบีย (ดินแดนลอร์ดแห่งเนโกรพอนเต, จนกระทั่งปี ค.ศ. 1470) และหมู่เกาะไอโอเนียน (จนกระทั่งปี ค.ศ. 1797) มาอยู่ภายใต้การปกครองของสาธารณรัฐเวนิส

รัฐเหล่านี้ต้องเผชิญกับการโจมตีจากจักรวรรดิหรือรัฐที่มีอำนาจต่อจากไบแซนไทน์ที่รวมทั้งจักรวรรดิไนเซีย, อาณาจักรเอพิรอส (Despotate of Epiros) และจักรวรรดิบัลแกเรีย ราชอาณาจักรเธสสาโลนิคาและจักรวรรดิละตินได้รับการกู้คืนโดยจักรวรรดิไบแซนไทน์ในปี ค.ศ. 1261 ผู้สืบเชื้อสายมาจากนักรบครูเสดยังคงปกครองเอเธนส์ต่อมาและ เพโลพอนเนซัส (Peloponnesus) จนกระทั่งถึงคริสต์ศตวรรษที่ 15 เมื่อถูกยึดไปโดยจักรวรรดิออตโตมัน

  • รัฐอธิปไตยทหารแห่งอัศวินฮอสปิทัลเลอร์ก่อตั้งฐานที่มั่นที่เกาะโรดส์ (และหมู่เกาะอีเจียนอื่น ๆ) ในปี ค.ศ. 1310 โดยมีผู้อพยพเข้ามารวมเป็นจำนวนมาก จนกระทั่งถูกขับออกจากเกาะโดยจักรวรรดิออตโตมันไปตั้งถิ่นฐานใหม่อยู่ที่เกาะมอลตาในปี ค.ศ. 1522
    • เกาะคาสเตลเลซิโอ (เช่นเดียวกับเกาะโรดส์ เป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะอีเจียน) ถูกยึดโดยอัศวินฮอสปิทัลเลอร์แห่งเยรูซาเลมในปี ค.ศ. 1309; อียิปต์ยึดคาสเตลเลซิโอตั้งแต่ปี ค.ศ. 1440 จนกระทั่งปี ค.ศ. 1450; ต่อมาราชอาณาจักรเนเปิลส์ก็เข้ามามีอำนาจ; เวนิสเริ่มปกครองในปี ค.ศ. 1635 (ในชื่อ "คาสเตลรอซโซ"); อาณาจักรเหล่านี้ยกเว้นที่เป็นของอียิปต์เป็นโรมันคาทอลิก; จักรวรรดิออตโตมันเข้ามาปกครองในปี ค.ศ. 1686 แม้ว่ากรีกจะปกครองระหว่างสงครามอิสรภาพกรีก (Greek War of Independence) ระหว่าง ค.ศ. 1821–1833
    • อาณาจักรใกล้เคียงอื่น ๆ ที่อยู่ภายใต้การปกครองบางครั้งก็ได้แก่: สเมอร์นา (ปัจจุบันคืออิซเมียร์; ค.ศ. 1344–1402), อัตตาเลีย (ปัจจุบันคืออันทัลยา; ค.ศ. 1361–1373 และฮาลิคาร์นัสซอส (ปัจจุบันคือโบดรุม; ค.ศ. 1412–14..) ทั้งสามเมืองนี้อยู่ในอานาโตเลีย และเมืองต่าง ๆ ในกรีซที่รวมทั้งโครินธ์ (ค.ศ. 1397–1404), อัมฟิสสา (ปัจจุบันคือซาโลนา; ค.ศ. 1407–1410) และหมู่เกาะอิคาเรีย (ค.ศ. 1424–1521) และคอส (ค.ศ. 1215–1522)

ใกล้เคียง

รัฐนันท์ จรรยาจิรวงศ์ รัฐนักรบครูเสด รัฐนิวเม็กซิโก รัฐนอร์ทแคโรไลนา รัฐนิวยอร์ก รัฐปัญจาบ รัฐนิยม รัฐนอร์ทไรน์-เว็สท์ฟาเลิน รัฐนิวแฮมป์เชอร์ รัฐบัญญัติจัดตั้งรัฐลิทัวเนียขึ้นใหม่