ประเทศญี่ปุ่นนั้นเป็นประเทศที่มีการสืบทอดสันตติวงศ์มายาวนานที่สุดในโลก[1] ซึ่งมีความคล้ายคลึงกันกับราชวงศ์อังกฤษ ราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศนั้นเกิดขึ้นจากแนวคิดนามนัย ที่แสดงถึงพระจักรพรรดิและอำนาจทางกฎหมายในการดำรงอยู่ของรัฐบาล ซึ่งแตกต่างจากอังกฤษ แนวคิดของสถาบันพระมหากษัตริย์ในญี่ปุ่นนั้นพัฒนามา โดยแตกต่างจากแนวคิดเดิมในช่วงก่อนปี ค.ศ. 1947 ตัวอย่างเช่น การไม่ให้มีการรับรู้ถึงการแยกทรัพย์สินของรัฐชาติออกจากตัวบุคคล และการครอบครองทรัพย์สินส่วนพระองค์ของพระจักรพรรดิ

ตามตำนานกล่าวว่า ราชวงศ์ญี่ปุ่นนั้นได้สถาปนาขึ้นในช่วง 660 ปีก่อนคริสตกาล โดยจักรพรรดิจิมมุ และในปัจจุบันนั้น สมเด็จพระจักรพรรดินารูฮิโตะ ได้ขึ้นครองราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศมาเป็นจักรพรรดิพระองค์ที่ 126 แห่งราชวงศ์ญี่ปุ่น และตามบันทึกประวัติศาสตร์ที่ยังคงหลงเหลืออยู่นั้น ได้พาย้อนกลับไปในรัชสมัยของจักรพรรดิโอจิง ว่าพระองค์ได้ทรงครองราชสมบัติในช่วงต้นศตวรรษที่ 4

ในช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1920 เจ้าชายฮิโระฮิโตะ มกุฎราชกุมารแห่งญี่ปุ่น ได้ทำหน้าที่เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในช่วงเวลาหลายปีในการปกครองของพระราชบิดา เมื่อจักรพรรดิไทโชพระราชบิดา มีพระวรกายที่ไม่สามารถปฏิบัติพระราชกรณียกิจใด ๆ ได้ ถึงอย่างไรก็ตาม เจ้าชายฮิโระฮิโตะนั้น ก็ยังคงขาดพระราชอำนาจ นั้นก็คือการครองราชย์บนพระราชบัลลังก์ ซึ่งพระองค์นั้นสามารถมีพระราชอำนาจได้อย่างสมบูรณ์ ก็ต่อเมื่อพระราชบิดาของพระองค์ได้เสด็จสวรรคตลงแล้วเท่านั้น

รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันของญี่ปุ่น ถือว่าพระจักรพรรดินั้นเป็น "สัญลักษณ์ของรัฐและความสามัคคีของประชาชน" โดยให้องค์พระจักรพรรดินั้นทรงปกครองตามระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ ความหมายเชิงนามนัยของ "ราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ" นั้นได้รวมถึงสถาบันพระมหากษัตริย์ในปัจจุบันและรายพระนามพระจักรพรรดิตามลำดับทั้งในตำนานและในประวัติศาสตร์ของราชวงศ์ญี่ปุ่น