ชาวแกเปเตียงทุกคนสืบเชื้อสายมาจากรอแบต์ผู้แข็งแกร่ง เคานต์แห่งอ็องฌูและบลัวส์ ที่มีบุตรชายสองคนที่มักถูกเรียกว่าชาวรอแบเตียงมากกว่าแกเปเตียง ทั้งคู่ได้รับการสวมมงกุฎเป็นกษัตริย์ของชาวแฟรงก์ อูดส์ในปี ค.ศ. 888 และรอแบต์ที่ 1 ในปี ค.ศ. 922

ผ่านทางพระโอรสของรอแบต์ที่ 1 อูกมหาราช กอบกู้ราชวงศ์การอแล็งเฌียงกลับมาในปี ค.ศ. 936 บุตรชายของเขา อูก แกเปต์ ได้รับเลือกเป็นกษัตริย์ในปี ค.ศ. 987 อันเป็นการถอนรากถอนโคนชาวการอแล็งเฌียงไปตลอดกาล

กษัตริย์ 13 คน ตั้งแต่อูก กาแปต์จนถึงทารกน้อย จอห์นที่ 1 ที่สืบทอดต่อ ๆ กันจากพระบิดาสู่พระโอรส กับพระปิตุลาสองคนของพระเจ้าจอห์นที่ 1 พระเจ้าฟิลิปที่ 5 กับพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 6 ถูกเรียกว่าเป็นชาวแกเปเตียง "สายตรง" ที่ถูกสืบทอดต่อโดยกษัตริย์แกเปเตียงอีก 13 คนของราชวงศ์วาลัวส์ เจ็ดในสิบสามคน (ตั้งแต่พระเจ้าฟิลิปที่ 6 ถึงพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 8) เป็นการสืบทอดจากพระบิดาสู่พระโอรส หลังจากนั้นก็เป็นสายตระกูลวาลัวส์-เออร์ลีย็องส์ (ที่มีตัวแทนคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 12) กับสายตระกูลวาลัวส์-อ็องกูแลม (กษัตริย์ 5 คน ตั้งแต่พระเจ้าฟร็องซัวส์ที่ 1 ถึงพระเจ้าอ็องรีที่ 3) จนถึงปี ค.ศ. 1589 จากนั้นชาวแกเปเตียงของบูร์บงก็สืบทอดต่อ

การปกครองของพระเจ้าอูก แกเปต์ถูกจำกัดอำนาจอยู่แค่รอบ ๆ ปารีส ขณะที่ราชอาณาจักรฝรั่งเศสที่เหลืออยู่ในมือของลอร์ดท้องถิ่นผู้ทรงอำนาจ ผู้สืบทอดสายตรงของพระองค์ค่อย ๆ เพิ่มอาณาเขตให้ครอบคลุมพื้นที่ที่ได้มาจากการพิชิตบ้าง การสืบทอดต่อบ้าง การใช้ประโยชน์จากสิทธิ์ชอบธรรมในฐานะผู้ครองอำนาจเหนือกว่าในพื้นที่บ้าง

ภายใต้ชาวแกเปเตียง องค์กรบริหารปกครองพื้นฐานมากมายของระบอบกษัตริย์ฝรั่งเศส ประกอบด้วยปาร์เลอม็องต์ส์ (ศาลหลวง) อีแตต์ส์-เจเนโรซ์ (คณะผู้แทน) และไบล์ยีส์ (เจ้าพนักงานท้องถิ่นหลวง) เริ่มพัฒนาขึ้นมา

ชาวแกเปเตียงที่โดดเด่นที่สุดคือพระเจ้าฟิลิปที่ 2 (ครองราชย์ ค.ศ. 1180 – 1223) ที่แย่งพื้นที่มากมายของจักรวรรดิที่ชาวอ็องฌูแว็งสร้างขึ้นมาในฝรั่งเศสตะวันตกมาจากผู้ปกครองอ็องฌูแว็งแห่งอังกฤษได้ ชาวแกเปเตียงที่โดดเด่นอีกคนคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 9 หรือนักบุญหลุยส์ (ครองราชย์ ค.ศ. 1226 – 1270) ที่การอุทิศตนให้กับความยุติธรรมและการใช้ชีวิตเยี่ยงนักบุญของพระองค์เพิ่มความเกรียงไกรให้กับระบอบกษัตริย์