ราชวงศ์ที่สิบเจ็ดแห่งอียิปต์โบราณ เป็นราชวงศ์ในยุคช่วงต่อที่สองแห่งอียิปต์ ราชวงศ์ที่สิบเจ็ดปกครองราว 1580 - 1550 ปีก่อนคริสต์ศักราช[1]ซึ่งราชวงศ์นี้ปกครองร่วมสมัยกับราชวงศ์ที่สิบห้าแห่งอียิปต์ซึ่งเป็นราชวงศ์ของชาวฮิกซอสจุดศูนย์กลางราชวงศ์นี้อยู่ที่ธีบส์ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2555 ในบริเวณวิหารเทพ อามุน-ราในวิหารคาร์นัค นักโบราณคดีชาวฝรั่งเศสกำลังตรวจสอบประตูหินปูนของวิหารและ ได้พบอักษรอียิปต์โบราณที่มีจารึกพระนามฟาโรห์ ว่า"เซนัคท์เอนเร" ซึ่งบ่งบอกถึงหลักฐานของฟาโรห์พระองค์นี้ว่ามีอยู่จริง[2]ปลายราชวงศ์ที่ 17 มีพระมหากษัตริย์สองพระองค์พระนามฟาโรห์เซเคนเอนเร ทาโอกับฟาโรห์คาโมส พยายามทำสงครามต่อต้านชาวฮิกซอสแต่ไม่สำเร็จ พระราชโอรสของ ฟาโรห์เซเคนเอนเร ทาโอและพระอนุชาของ ฟาโรห์คาโมส พระนามว่าฟาโรห์อาโมสที่ 1ทรงสามารถต่อต้านทำสงครามกับชาวฮิกซอสได้สำเร็จ ทำให้อียิปต์ก้าวเข้าสู่ราชวงศ์ที่สิบแปดแห่งอียิปต์ แห่งราชอาณาจักรใหม่แห่งอียิปต์