ราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญ (ฝรั่งเศส: Maison de Valois-Bourgogne, อังกฤษ: House of Valois-Burgundy, ดัตช์: Huis van Valois-Bourgondië) หรือราชวงศ์บูร์กอญใหม่ เป็นสาขาที่แยกมาจากราชวงศ์วาลัว โดยเป็นสายต่อจากราชวงศ์บูร์กอญ โดยสืบสายเลือดมาจากพระเจ้ารอแบร์ที่ 2 แห่งฝรั่งเศส ทั้งสองราชวงศ์ล้วนสืบทอดมาจากราชวงศ์กาเปเตียงราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญ ปกครองดัชชีบูร์กอญในระหว่างปีค.ศ. 1363 จนถึงค.ศ. 1482 และต่อมาได้ปกครองดินแดนอันกว้างใหญ่รวมถึง แฟลนเดอส์ อาร์ตัว ลักเซมเบิร์ก แอโน และ เคาน์ตีบูร์กอญ (ฟร็องช์-กงเต) และอีกหลายดินแดนกว้างใหญ่ผ่านการเสกสมรส ซึ่งเป็นจุดกำเนิดของรัฐบูร์กอญ"ดยุกวาลัวแห่งบูร์กอญ" ถูกใช้กล่าวถึงราชวงศ์ที่เริ่มตั้งแต่สมัยพระเจ้าฌ็องที่ 2 แห่งฝรั่งเศส ซึ่งได้พระราชทานบรรดาศักดิ์และดัชชีบูร์กอญให้แก่พระราชโอรสพระองค์เล็ก ฟิลิปผู้กล้า ในปีค.ศ. 1363ในช่วงสงครามร้อยปี เหล่าดยุกได้รบกันระหว่างเครือญาติในราชวงศ์เดียวกันเพื่อรวบรวมดินแดนในฝรั่งเศสและจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ไว้ภายใต้การดูแลของราชวงศ์เดียวเพื่อปกครองเป็นอาณาจักร แต่ก็ล้มเหลวลงเนื่องจากดยุกคนสุดท้ายชาร์ลผู้อาจหาญ ผู้ริเริ่มสงครามเบอร์กันดี ได้ถูกสังหารลงในยุทธการน็องซีเมื่อปีค.ศ. 1477 ผู้ปกครองคนสุดท้ายในราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญ คือ มารีแห่งบูร์กอญผู้เป็นธิดา โดยต่อมาดินแดนนอกฝรั่งเศสได้ตกเป็นของฟิลิปผู้ทรงโฉม พระโอรสพระองค์ใหญ่ และกลายมาเป็นเนเธอร์แลนด์ของฮาพส์บวร์ค ในขณะที่ดัชชีบูร์กอญได้ตกเป็นของราชอาณาจักรฝรั่งเศส มารีแห่งบูร์กอญสิ้นพระชนม์ในปีค.ศ. 1482 นับเป็นการสิ้นสุดของราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญ