ดยุกแห่งบราบันต์ หรือ ดยุกแห่งบราบ็อง (อังกฤษ: Duke of Brabant) เป็นบรรดาศักดิ์ที่จักรพรรดิฟรีดริชที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ทรงสถาปนาให้แก่อ็องที่ 1 โอรสของก็อดฟรีที่ 3 เคานต์แห่งลูแวง (ซึ่งเป็นดยุกแห่งโลธารินเจีย อีกบรรดาศักดิ์หนึ่งด้วย) ซึ่งดัชชีบราบันต์นั้นถูกสถาปนาขึ้นราวปี ค.ศ. 1183 โดยยกสถานะจากแลนกราฟแห่งบราบันต์ (Landgrave of Brabant) ซึ่งมีอยู่เดิมตั้งแต่ปี ค.ศ. 1085ในปี ค.ศ. 1288 ผู้ถือบรรดาศักดิ์ "ดยุกแห่งบราบันต์" ยังถือเป็น "ดยุกแห่งลิมบูร์ก" อีกด้วย และต่อมาได้ขึ้นเป็นบรรดาศักดิ์ของ "ดยุกแห่งเบอร์กันดี" ในปี ค.ศ. 1430 ซึ่งยังคงใช้อยู่และสืบตระกูลกันต่อมาจนกระทั่งสมัยการปฏิวัติฝรั่งเศส ถึงแม้ว่าดินแดนแถบภาคเหนือของบราบันต์นั้นจะเป็นดินแดนที่ปกครองโดยสาธารณรัฐดัตช์ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17-18 ก็ตาม