ราชวงศ์เว่ยเหนือ (อังกฤษ: Northern Wei , 929 – 1078) หรือ ต้าเว่ยเหนือ(จักรวรรดิเว่ยเหนือ) ยังเป็นที่รู้จักกันคือ ทัวป๋าเว่ย(拓跋魏), ยุคเว่ยหลัง (後魏), และหยวนเว่ย (元魏) เป็นราชวงศ์ที่ก่อตั้งขึ้นโดยชนเผ่าทัวป๋า (Tabgach) ของเซียนเป่ย ซึ่งปกครองแผ่นดินจีนทางตอนเหนือ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 386 ถึง 534 (โดยนิตินัยจนกระทั่ง ค.ศ. 535) ในช่วงยุคสมัยยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้ ได้รับการกล่าวว่า "เป็นส่วนหนึ่งของยุคความระส่ำระสายทางการเมืองและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมอย่างเข้มข้น" ราชวงศ์เว่ยเหนือเป็นช่วงยุคสมัยโดยเฉพาะสำหรับการรวบรวมแผ่นดินจีนทางตอนเหนือในปี ค.ศ. 439 นี่เป็นช่วงยุคสมัยของการแนะนำความเชื่อจากต่างถิ่น เช่น ศาสนาพุทธ ซึ่งกลายเป็นที่ยอมรับอย่างเหนียวแน่น