ราชวงศ์แอนติโกนีด (กรีกโบราณ: Ἀντιγονίδαι; อันติกอนิได) เป็นราชวงศ์ในยุคเฮเลนิสติกที่ก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 4 ก่อนค.ศ. โดยพระเจ้าแอนติโกนัสตาเดียว หรือ อันติโกนอส I มอน็อพธาลมอส (กรีกโบราณ: Ἀντίγονος ὁ Μονόφθαλμος) อดีตนายพลของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช ราชวงศ์แอนติโกนีด สืบทอดอำนาจต่อมาจากราชวงศ์แอนติปาทริด ของแอนติปาเตอร์ อดีตนายพลและรัฐบุรุษของราชอาณาจักรมาเกโดเนีย (ภายใต้พระเจ้าพีลิปโปสที่ 2) ผู้ขึ้นมาเป็นอุปราชดูแลจักรวรรดิมาเกโดเนียหลังพระเจ้าอเล็กซานเดอร์สวรรคตใน ปีที่ 323 ก่อนค.ศ. และประกาศตัวเป็นกษัตริย์ของมาเกโดเนียในปีที่ 302 ก่อน ค.ศ.ราชวงศ์แอนติโกนีดเป็น 1 ใน 4 ราชวงศ์ที่ก่อตั้งขึ้นโดยผู้สืบทอดอำนาจของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช ซึ่งนอกจากแอนติโกนีดแล้วก็ได้แก่ ราชวงศ์เซลิวซีด ราชวงศ์ทอเลมี และราชวงศ์แอตทาลีด ราชวงศ์แอนติโกนีดมีกษัตริย์ 6 พระองค์ แต่ตัวแอนติโกนัสตาเดียวไม่เคยได้ปกครองมาเกโดเนีย ฐานอำนาจของแอนติโกนีดอยู่ในเอเชียไมเนอร์ และทางตอนเหนือของซีเรีย แอนติโกนัสพยายามจะเข้าควบคุมจักรวรรดิของอเล็กซานเดอร์ไว้ให้ได้ทั้งหมด และต้องพลาดท่าพ่ายแพ้และถูกสังหารในการรบ ณ ยุทธการที่อิปซัส (Battle of Ipsus) เมื่อปี 301 ก่อนค.ศ. อย่างไรก็ดี ดีมีเทรียส บุตรชายของแอนติโกนัสรอดมาได้ และภายหลังสามารถเข้ายึดครองมาเกโดเนีย และตั้งตนเป็นกษัตริย์ปกครองมาเกโดเนีย แต่ภายหลังถูก เซลิวคัสที่ 1 ไนเคเตอร์ (Seleucus I Nicator) กษัตริย์แห่งราชวงศ์เซลิวซีด แย่งราชบัลลังก์และตายไปอย่างนักโทษ หลังจากช่วงความวุ่นวายของการแย่งชิงอำนาจ แอนติโกนัสที่ 2 โกนาทัส บุตรของดีมีเทรียส สามารถเข้าควบคุมราชอาณาจักรมาเโดเนียได้ พร้อม ๆ กับนครรัฐกรีกอื่น ๆ ในปีที่ 276 ก่อนค.ศ. กษัตริย์องค์สุดท้ายของราชวงศ์แอนติโกนีด คือ เพอร์ซิอัสแห่งมาเกโดเนีย (212-166 ก่อน ค.ศ.) ผู้ถูกกองทัพของสาธารณรัฐโรมันโค่นล้มในปีที่ 168 ก่อนค.ศ. ในยุทธการที่พิดนา (Battle of Pydna)