ราชวงศ์บูร์กอญเป็นราชวงศ์ที่ปกครองดัชชีแห่งบูร์กอญ ระหว่าง ค.ศ. 1032 ถึง ค.ศ. 1361 และ อาณาจักรเคานท์แห่งบูร์กอญ ตั้งแต่ ค.ศ. 1330 เมื่อภรรยาของเออดีสที่ 4 (Eudes IV, Duke of Burgundy) ได้รับดินแดนจากแม่ จนกระทั่งถึงปี ค.ศ. 1361

ระหว่าง ค.ศ. 1361 ถึง ค.ศ. 1477 ทั้งดัชชีแห่งบูร์กอญและอาณาจักรเคานท์แห่งบูร์กอญก็ปกครองโดยประมุขจากตระกูลสาขาของราชวงศ์วาลัว เมื่อมาถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 15 ราชวงศ์วาลัวก็ปกครองจังหวัดส่วนใหญ่ในบริเวณกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำ ซึ่งทำให้เป็นราชวงศ์ที่มีอำนาจมากที่สุดราชวงศ์หนึ่งในยุโรปตะวันตก แต่ดินแดนของราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญในบริเวณกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำก็มิได้เป็นส่วนหนึ่งของตัวภูมิภาคบูร์กอญ แต่ดินแดนทั้งหมดของราชวงศ์บางครั้งก็เรียกว่า “ดินแดนบูร์กอญ” (Burgundian Lands) หรือบูร์กอญเนเธอร์แลนด์ ดินแดนที่ปกครองโดยราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญเหล่านี้เป็นรัฐบริวาร ไม่ก็ของพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศส หรือ พระจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ในครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 15 ชาร์ลส์เดอะโบลด์ ดยุคแห่งบูร์กอญก็มีความคิดที่จะรวมดินแดนต่างๆ เข้าด้วยกันเพื่อก่อตั้งเป็นราชอาณาจักรบูร์กอญใหม่ที่เป็นอิสระจากจักรวรรดิอื่นๆ โดยมีตนเองเป็นประมุข ชาร์ลส์ถึงกับหว่านล้อมให้สมเด็จพระจักรพรรดิฟรีดริชที่ 3 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์[1] ยอมมาทำการสวมมงกุฎให้เป็นกษัตริย์ที่ทริเออร์ แต่พระราชพิธีก็มิได้เกิดขึ้นเมื่อจักรพรรดิฟรีดริชเสด็จหนี (กันยายน ค.ศ. 1473) เมื่อไม่ทรงพอพระทัยในทัศนคติของชาร์ลส์