บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่งราชอาณาจักรอิทรูเรีย (อังกฤษ: Kingdom of Etruria; อิตาลี: Regno di Etruria) เป็นราชอาณาจักรที่ประกอบด้วยดินแดนส่วนใหญ่ของทัสกานี[1] ที่รุ่งเรืองระหว่างปี ค.ศ. 1801 และมาสลายตัวลงในปี ค.ศ. 1807 ชื่อของราชอาณาจักรมาจากอิทรูเรียซึ่งเป็นชื่อโรมันโบราณที่ใช้เรียกดินแดนของอีทรัสคันราชอาณาจักรอิทรูเรียเกิดจากข้อตกลงในสนธิสัญญาอารังคูเอซ (ค.ศ. 1752) ที่ลงนามกันเมื่อวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1801 ในบริบทของข้อตกลงที่กว้างกว่านั้นระหว่างฝรั่งเศสของนโปเลียนและสเปนราชวงศ์บูร์บงแห่งพาร์มาได้รับดินแดนชดเชยดินแดนที่เสียไปทางตอนเหนือของอิตาลีที่ถูกกองทหารฝรั่งเศสยึดครองมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1796 เพื่อเป็นการตอบแทนการยุติการอ้างสิทธิของแฟร์ดีนันโด ดยุกแห่งปาร์มา หลุยส์แห่งอิทรูเรียก็ได้ราชอาณาจักรอิทรูเรียมาเป็นการตอบแทน ซึ่งเป็นอาณาจักรใหม่ที่ก่อตั้งขึ้นจากดัชชีทัสกานี ในการเปิดทางให้กับราชวงศ์บูร์บง แกรนด์ดยุกแห่งทัสกานีแห่งราชวงศ์ฮับส์บูร์กแฟร์ดีนันโดที่ 3 แกรนด์ดยุกแห่งทัสกานีถูกถอดจากตำแหน่ง และชดเชยด้วยดินแดนที่เดิมเป็นส่วนหนึ่งของรัฐผู้คัดเลือกซัลซ์บูร์กพระมหากษัตริย์องค์แรกของราชอาณาจักรพระเจ้าหลุยส์ที่ 1 แห่งอิทรูเรียสวรรคตตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ในปี ค.ศ. 1803 ดยุกการ์โลที่ 2 แห่งปาร์มาพระราชโอรสขึ้นครองราชย์ต่อโดยมีพระนางมาเรีย ลุยซาแห่งสเปน สมเด็จพระราชินีแห่งอิทรูเรีย พระราชมารดาเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในปี ค.ศ. 1807 นโปเลียนก็ทรงยุบเลิกราชอาณาจักรอิทรูเรียอีกครั้งหนึ่ง และผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของฝรั่งเศส โดยแบ่งออกเป็นสามจังหวัด คือ จังหวัดแอโน จังหวัดเมดีแตราเน และจังหวัดออมโบรเนพระเจ้าหลุยส์ที่ 2 และพระราชมารดาได้รับคำมั่นว่าจะได้รับบัลลังก์ของราชอาณาจักรใหม่แทนที่ คือราชอาณาจักรนอร์เทิร์นลูซิเทเนีย (ในโปรตุเกส) แต่มิได้เป็นจริงขึ้นมาเพราะความแตกร้าวระหว่างนโปเลียนกับราชวงศ์บูร์บงแห่งสเปนในปี ค.ศ. 1808หลังจากนโปเลียนสิ้นอำนาจ ค.ศ. 1814 ทัสกานีก็กลับไปเป็นของแกรนด์ดยุกของราชวงศ์ฮับส์บูร์ก ในปี ค.ศ. 1815 ดัชชีลุกกาก็ถูกแยกออกจากทัสกานีเพื่อใช้ในการชดเชยสำหรับราชวงศ์บูร์บงแห่งปาร์มาจนกระทั่งปี ค.ศ. 1847 จึงได้กลับมาปกครองปาร์มา