ร้านกาแฟอิรานี (อังกฤษ: Irani cafés) เป็นร้านกาแฟแบบอิหร่านในอนุทวีปอินเดีย[1][2] เดิมทีเป็นกิจการของชาวอิรานีโซโรอัสเตอร์ที่อพยพมายังบริติชอินเดียในศตวรรษที่ 19 เพื่อหลีกหนีการเบียดเบียนศาสนาจากจักรวรรดิซาฟาวิด และเพื่อออกมาหาโอกาสทางธุรกิจที่ดีกว่า[3] เมืองใหญ่อย่างมุมไบ, ปูเณ และ ไฮเดอราบาด มีจำนวนร้านกาแฟอิรานีจำนวนมาก โดยมีสินค้ายอดนิยมคือ อิรานีจาย (Irani chai) หรือชาอิหร่าน[4][5] ข้อมูลจากคริสต์ทศวรรษ 1950 ระบุว่ามีร้านกาแฟอิรานีจำนวน 350 แห่ง ในขณะที่ในปัจจุบันเหลือจำนวนเพียง 25 แห่งเท่านั้น[1] เมืองใหญ่ที่ในอดีตมีร้านกาแฟอิรานีจำนวนมากคือการาจี ที่ปัจจุบันอยู่ในประเทศปากีสถาน[6][7]ในบทความบน Hindu Business Line ของสาริกา เมห์ตา (Sarika Mehta) เขียนถึงร้านกาแฟอิรานีในมุมไบว่ามีลักษณะคลาสสิกคือ "ความเป็นอาณานิคมจาง ๆ" (subtle colonial touch) ด้วยเพดานสูง เก้าอี้โค้งสีดำ โต๊ะไม้ที่ท็อปเป็นหินอ่อน และโหลแก้วใส่ของที่ขาย นอกจากนี้ "ผนังเป็นกระจกขนาดใหญ่เพื่อให้เกิดความรู้สึกกว้างขวาง ลูกค้าที่เดินเข้ามาในร้านจะเจอกับกลิ่นอบขนมปัง" และมี "ความเร็วในการบริการรวดเร็วอย่างไม่สะดุด"[8]ของกินที่จำหน่ายในร้านกาแฟอิรานี เช่น บุนมัสกา (bun maska; ขนมปังและเนย)[9] หรือ บรุนมัสกา (brun-maska; ครัวซองเนยแบบแข็ง)[10][11] บิสกิตทั้งคาวและหวาน[12] และ ปานิกัมจาย (paani kam chai; "ชาน้ำน้อย" ซึ่งหมายถึงชาอิหร่านแบบเข้มข้น) หรือ คารีจาย (khari chai; ชาอย่างเข้ม), ซาโมซ่าเนื้อแกะ และ คีมาปาว (kheema pav; เนื้อสับเสิร์ฟในโรลขนมปัง), อากูรี (ไข่คนใส่ผัก), ปูเลาเบอร์รี, พัฟฟ์ผัก, ธานซัก กับ บิรยานี, คัสตาร์ดครีมเชอร์รี, บิสกิตเนยแข็ง, แยม และเครื่องดื่มอื่น ๆ