พายุโซนร้อนอาร์เทอร์

วันที่ 12 พฤษภาคม ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติสหรัฐ ระบุว่ามีบริเวณความกดอากาศต่ำที่คาดว่าน่าจะก่อตัวในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ตั้งอยู่บริเวณทางตะวันออกเฉียงเหนือของบาฮามาส[34] ช่วงต้นวันที่ 14 พฤษภาคม ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติเริ่มติดตามบริเวณของกลุ่มฝนและพายุฟ้าคะนองบริเวณช่องแคบฟลอริดา[35] ระบบได้เคลื่อนตัวไปทางตะวันออกเฉียงเหนือเข้าสู่พื้นที่ประเทศบาฮามาส ขณะที่การจัดระเบียบยังคงที่อยู่ โดยถือเป็นพายุดีเปรสชันลูกแรกของฤดูกาล ณ เวลา 21:00 UTC วันที่ 16 พฤษภาคม[36] การตรวจสอบโดยอากาศยานลาดตระเวน พบหลักฐานที่สนับสนุนให้ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติปรับให้ระบบเป็นพายุโซนร้อน ให้ชื่อว่า อาร์เทอร์ (Arthur) ณ เวลา 03:00 UTC วันที่ 17 พฤษภาคม[37] โดยถือเป็นพายุโซนร้อนก่อนฤดูกาล เนื่องจากฤดูอย่างเป็นทางการกำลังจะเริ่มต้นในวันที่ 1 มิถุนายน[38] ระบบพายุมีการทวีกำลังเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่ภาพถ่ายดาวเทียมจะแสดงให้เห็นการเริ่มอ่อนกำลังลง ใกล่กับชายฝั่งของรัฐนอร์ทแคโรไลนาเนื่องจากอุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเลบริเวณขอบ อากาศแห้ง และลมเฉือนระดับปานกลาง[39] อย่างไรก็ตาม พายุอาร์เทอร์กลับมีทวีกำลังขึ้นอีกเล็กน้อย และดูมีลักษณะเป็นพายุเขตร้อนมากขึ้นในช่วงเช้าของวันที่ 18 พฤษภาคม[40] หลังจากนั้น พายุอาร์เทอร์ได้เคลื่อนตัวเข้าสู่พื้นที่ที่มีลมเฉือนสูงขึ้น ทำให้ศูนย์กลางการไหลเวียนถูกเปิดออก และทำให้ตัวพายุเริ่มมีการเปลี่ยนผ่านไปเป็นพายุนอกเขตร้อน[41] ซึ่งกระบวนการนี้เสร็จสิ้นในเวลา 15:00 UTC ของวันที่ 19 พฤษภาคม ขณะที่ตัวระบบอยู่ทางตะวันออกของตอนใต้ของรัฐเวอร์จิเนีย[42]

พายุโซนร้อนเบอร์ทา

พายุโซนร้อนกริสโตบัล

พายุโซนร้อนดอลลี

พายุโซนร้อนเอดัวร์

พายุโซนร้อนเฟย์

พายุโซนร้อนกอนซาโล

พายุเฮอริเคนแฮนนา

พายุเฮอริเคนไอเซอัส

พายุดีเปรสชันเขตร้อนสิบ

พายุโซนร้อนโจเซฟีน

พายุโซนร้อนไคล์

พายุเฮอริเคนลอรา

พายุเฮอริเคนมาร์โก

พายุโซนร้อนโอมาร์

พายุเฮอริเคนนานา

พายุเฮอริเคนพอเลตต์

พายุโซนร้อนเรเน

พายุเฮอริเคนแซลลี

พายุเฮอริเคนเทดดี

พายุโซนร้อนวิกกี

พายุโซนร้อนเบตา

พายุโซนร้อนวิลเฟรด

พายุกึ่งโซนร้อนแอลฟา

พายุโซนร้อนแกมมา

พายุเฮอริเคนเดลตา

พายุเฮอริเคนเอปซิลอน

พายุเฮอริเคนเซตา

พายุเฮอริเคนอีตา

พายุโซนร้อนทีตา

พายุเฮอริเคนไอโอตา