ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2557 เป็นฤดูกาลในอดีตที่เคยมีการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ฤดูกาลดังกล่าวจะลากยาวตลอด พ.ศ. 2557 โดยพายุหมุนส่วนใหญ่จะก่อตัวขึ้นระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงเดือนตุลาคม เป็นฤดูกาลที่น้อยกว่าค่าเฉลี่ยเล็กน้อย มีพายุโซนร้อนทั้งหมด 23 ลูก ในจำนวนนี้พัฒนาเป็นพายุไต้ฝุ่น 11 ลูก และมี 8 ลูกที่เป็นพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น ช่วงสูงสุดของฤดูกาลคือเดือนสิงหาคมและกันยายน มีกิจกรรมขนาดเล็กเกิดขึ้นเนื่องจากการมีกำลังแรงอย่างผิดปกติ และระยะการลดลงอย่างติดต่อกันของความผิดปกติแมดเดน–จูเลียน (MJO) พายุที่ได้รับชื่อเป็นชื่อแรกของฤดูกาลนี้คือ พายุโซนร้อนเหล่งเหล่ง ก่อตัวเมื่อวัน 18 มกราคม ส่วนพายุลูกสุดท้ายที่ได้รับชื่อคือ พายุโซนร้อนชังมี สลายตัวในวันที่ 1 มกราคมของปีถัดไปฤดูกาลนี้เป็นฤดูกาลที่มีกิจกรรมของพายุ จำนวนผู้เสียชีวิต และความเสียหายน้อยกว่าฤดูกาลที่แล้ว แต่ก็มีพายุไต้ฝุ่นทรงพลังที่เป็นที่มีความโดดเด่นเกิดขึ้น โดยเป็นฤดูที่พบพายุหลายลูกที่ทวีกำลังแรงจนถึงระดับ 5 ตามมาตราแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน (ได้แก่ นอกูรี, รามสูร, หะลอง, เจนิวีฟ, หว่องฟ้ง, นูรี และ ฮากูปิต รวมเจ็ดลูก) นับตั้งแต่ พ.ศ. 2540 พายุไต้ฝุ่นรามสูรเป็นพายุหนึ่งในสามลูก ที่สามารถเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 5 ได้ภายในทะเลจีนใต้ โดยอีกสองลูกคือ พายุไต้ฝุ่นแพเมลาในปี พ.ศ. 2497 และพายุไต้ฝุ่นเมอรันตีในปี พ.ศ. 2559 โดยพายุไต้ฝุ่นรามสูรทำให้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 200 คน และสร้างความเสียหายมากกว่า 7 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ในประเทศจีนและประเทศฟิลิปปินส์ ส่วนพายุเจนิวีฟ เป็นระบบพายุที่มีช่วงชีวิตยาวนานที่สุดระบบหนึ่ง นับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2542[1]ขอบเขตของบทความนี้จำกัดเฉพาะมหาสมุทรแปซิฟิกที่อยู่เหนือเส้นศูนย์สูตร ระหว่างเมอริเดียนที่ 100 และ 180 ตะวันออก ในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ มีสองหน่วยงานที่กำหนดชื่อพายุหมุนซึ่งอาจเป็นผลให้พายุลูกหนึ่งมีสองชื่อ กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) จะตั้งชื่อพายุถ้าพายุลูกนั้นมีความเร็วลมที่รอบศูนย์กลางพายุที่สูงสุด 10 นาที อย่างน้อย 65 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ไม่ว่าจะเกิดขึ้นที่ใดในแอ่ง ขณะที่สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) กำหนดชื่อพายุหมุนซึ่งเคลื่อนเข้าสู่หรือก่อตัวขึ้นเป็นดีเปรสชันเขตร้อนในพื้นที่รับผิดชอบของสำนักงานฯ ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างลองติจูด 135 และ 115 องศาตะวันออก และระหว่างละติจูด 5 ถึง 25 องศาเหนือ แม้พายุนั้นจะมีชื่อที่กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นตั้งแล้วก็ตาม นอกจากนี้พายุดีเปรสชันเขตร้อนซึ่งถูกเฝ้าติดตามโดยศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ของสหรัฐยังได้รับการกำหนดหมายเลขและเติมตัวอักษร "W" ต่อท้ายเป็นรหัสเรียกด้วย