ในปี ค.ศ. 853 กลุ่มขุนนางได้รวมตัวกันต่อต้านพระเจ้าคาร์ลผู้ศีรษะล้าน กษัตริย์แห่งราชอาณาจักรแฟรงก์ตะวันตก (ราชอาณาจักรฝรั่งเศส) เนื่องจากสะอิดสะเอียนกับการปกครองอันเลวทรามชั่วร้ายของพระองค์ กลุ่มขุนนางร้องขอความช่วยเหลือจากพระเจ้าลูทวิช ในปี ค.ศ. 854 พระเจ้าลูทวิชได้ส่งลูทวิชผู้ลูกไปอากีแตนเพื่อปลดพระเจ้าคาร์ลลงจากบัลลังก์ แต่ความพยายามของพระองค์ล้มเหลว ในช่วงปี ค.ศ. 858 ถึง 859 พระเจ้าลูทวิชทำสงครามกับพระเจ้าคาร์ล แต่ทรงรุกรานราชอาณาจักรแฟรงก์ตะวันตกไม่สำเร็จ กระทั่งมีการทำสนธิสัญญาสันติภาพโคเบล็นทซ์ในปี ค.ศ. 860 ลูทวิชได้สละสิทธิ์ในดินแดนของพระเจ้าคาร์ล

ในปี ค.ศ. 855 จักรพรรดิโลทาร์สวรรคต ลูทวิชที่ 2 พระราชโอรสคนโตของพระองค์ได้สืบทอดอิตาลี ส่วนโลแทร์ พระราชโอรสคนที่สองได้สืบทอดพื้นที่ทางเหนือของราชอาณาจักร (หรือโลธริงเงิน) ความอ่อนแอของทั้งสองราชอาณาจักรและความวุ่นวายอันเป็นผลมาจากปัญหาเรื่องการสมรสของพระเจ้าโลแทร์เปิดช่องทางให้แก่พระเจ้าลูดวิชกับพระเจ้าคาร์ลผู้ศีรษะล้าน ยิ่งพระเจ้าโลแทร์ไร้บุตรธิดาตามกฎหมายก็ยิ่งเป็นประโยชน์แก่ทั้งคู่ พระเจ้าลูทวิชสนับสนุนให้พระเจ้าโลแทร์หย่าจากท็อตแบร์กาผู้เป็นพระมเหสี ขณะที่พระเจ้าคาร์ลไม่เห็นด้วยกับการหย่าดังกล่าว แต่ในปี ค.ศ. 865 พระเจ้าลูดวิชกับพระเจ้าคาร์ลเจอกันบริเวณเทศบาลตุลของฝรั่งเศสในปัจจุบัน เพื่อตกลงกันเรื่องการแบ่งราชอาณาจักรของพระเจ้าโลแทร์ผู้เป็นพระภาติยะ แต่เมื่อพระเจ้าโลแทร์สวรรคตในปี ค.ศ. 869 พระเจ้าลูทวิชป่วยหนัก พระเจ้าคาร์ลผู้ศีรษะล้านจึงยึดเอาราชอาณาจักรทั้งหมดไป เมื่อพระเจ้าลูดวิชหายจากอาการป่วย พระองค์ได้บุกโลธริงเงินในปี ค.ศ. 870 เคานตีจึงถูกแบ่งให้แก่พระเจ้าลูทวิชกับพระเจ้าคาร์ลตามสนธิสัญญาเมียร์เซิง โดยพระเจ้าลูทวิชได้ฟรีสลันด์และขยายอาณาเขตอย่างกว้างขวางออกไปทางตะวันตกของแม่น้ำไรน์