ลูทวิชผู้เป็นพ่อสวรรคตในปี ค.ศ. 840 โลทาร์ซึ่งเป็นพระราชโอสคนโตได้อ้างสิทธิ์ในจักรวรรดิทั้งหมด ลูทวิชจึงร่วมมือกับพระเจ้าคาร์ลผู้ศีรษะล้าน พระอนุชาต่างมารดา (พระโอรสของจูดิธ) ปราบโลทาร์ได้ที่ฟงเตอนัวในวันที่ 25 มิถุนายน ค.ศ. 841 ในช่วงมิถุนายน ค.ศ. 842 สามพี่น้องเจอกันบนเกาะในแม่น้ำซวนเพื่อเจรจาสันติภาพ ต่างคนต่างตั้งคณะผู้แทนขึ้นมาสี่สิบคนเพื่อจัดการเรื่องขอบเขตราชอาณาจักรของตน นำมาสู่การทำสนธิสัญญาแวร์เดิงซึ่งได้รับข้อสรุปในเดือนกันยายน ค.ศ. 843 โดยลูทวิชได้ดินแดนของจักรวรรดิการอแล็งเฌียงส่วนที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกของแม่น้ำไรน์ กับชไปเออร์, วอร์มส์ และไมนทซ์ซึ่งตั้งอยู่ทางฝั่งซ้ายของแม่น้ำ ในขณะที่พี่น้องอีกสองคน คือ คาร์ล ได้พื้นที่ทางตะวันตกของจักรวรรดิ ส่วนโลแทร์ที่ 1 ได้พื้นที่ทางตอนกลาง อาณาเขตของลูทวิชยังรวมไปถึงไบเอิร์นซึ่งพระองค์ได้ตั้งเรเกินส์บวร์คเป็นศูนย์กลางในการบริหารปกครอง กับทือริงเงิน, ฟรังเคิน และซัคเซิน ซึ่งล้วนเป็นมณฑลที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกของจักรวรรดิการอแล็งเฌียง จึงอาจเรียกได้ว่าพระองค์คือผู้ก่อตั้งราชอาณาจักรแฟรงก์ตะวันออก (หรือราชอาณาจักรเยอรมนี) แม้ความพยายามในการรักษาความเป็นหนึ่งเดียวของจักรวรรดิจะไม่สัมฤทธิ์ผล

ในปี ค.ศ. 842 พระองค์บดขยี้การลุกฮือในซัคเซิน และทำการสู้รบกับชาวโบฮีเมีย, ชาวโมราเวีย และกลุ่มชนอื่นๆ แต่ไม่ค่อยประสบความสำเร็จนักในการปลดปล่อยชายฝั่งดินแดนของพระองค์จากการปล้นสะดมของโจรสลัดชาวเดนท์ ในการประชุมสภานักบวชและสภาขุนนางเฉพาะกิจที่พระองค์จัดขึ้นมา ได้มีการประกาศใช้กฎหมายเพื่อให้การบริหารศาสนจักรและรัฐเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้น