ระหว่างหนึ่งปีครึ่ง ชาวยิวโปแลนด์หลายพันคน เช่นเดียวกับชาวโรมานีบางส่วนจากนครที่เล็กกว่าและชนบทถูกนำตัวเข้ามาในเกตโต ขณะที่โรคระบาด (โดยเฉพาะอย่างยิ่งไข้รากสาดใหญ่)[5] และความอดอยากทำให้จำนวนผู้อยู่อาศัยค่อนข้างอยู่ที่ระดับเดิม

การว่างงานเป็นปัญหาใหญ่ในเกตโต โรงงานผิดกฎหมายถูกสร้างขึ้นเพื่อผลิตสินค้าเพื่อขายอย่างผิดกฎหมายนอกเกตโต และมีการลักลอบนำสินค้าดิบเข้ามา โดยมากมักทำโดยเด็ก เด็กยิวอายุสี่ถึงห้าขวบหลายร้อยคนข้ามไปยัง "ฝั่งอารยัน" เป็นกลุ่ม บางครั้งหลายรอบต่อวัน เพื่อลักลอบนำอาหารเข้ามาในเกตโต และคืนกลับไปด้วยสินค้า การลักลอบมักเป็นหนทางยังชีพเพียงอย่างเดียวของผู้อยู่อาศัยในเกตโต มิฉะนั้นแล้วอาจเสียชีวิตด้วยความอดอยาก แต่แม้จะประสบความยากลำบากแสนสาหัสนี้ก็ตาม ชีวิตในวอร์ซอเกตโตนั้นเต็มไปด้วยกิจกรรมทางการศึกษาและวัฒนธรรม ซึ่งดำเนินการโดยองค์การใต้ดิน โรงพยาบาล ครัวซุปสาธารณะ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ศูนย์ผู้อพยพ และสถานพักผ่อนหย่อนใจมีการจัดตั้งขึ้น เช่นเดียวกับระบบโรงเรียน โรงเรียนบางแห่งผิดกฎหมายและดำเนินการภายใต้ฉากหน้าเป็นครัวซุป นอกจากนี้ยังมีห้องสมุดลับ ชั้นเรียนสำหรับเด็กและแม้แต่วงซิมโฟนีออร์เคสตรา

ผู้อยู่อาศัยในเกตโตมากกว่า 100,000 คนเสียชีวิตเนื่องจากโรคระบาดร้ายแรงหรือการอดอยาก เช่นเดียวกับการสุ่มฆ่า แม้กระทั่งก่อนพวกนาซีเริ่มการเนรเทศครั้งใหญ่ไปยังค่ายมรณะทริบลิงกา ระหว่างวันที่ 23 กรกฎาคม และ 21 กันยายน ค.ศ. 1942 ผู้อยู่อาศัยในเกตโตกว่า 254,000 คน (หรืออย่างน้อย 300,000 คนจากอีกแหล่ข้อมูลหนึ่ง)[6] ถูกส่งไปยังทริบลิงกาและถูกสังหารที่นั่น[7] จนถึงปลาย ค.ศ. 1942 ชัดเจนแล้วว่าการเนรเทศหมายถึงการตายของพวกเขา ชาวยิวที่เหลืออยู่จำนวนมากตัดสินใจที่จะลุกขึ้นสู้[6]