ใน ค.ศ. 1900 ฟรีดิช มาร์เท็นส์ (Friedrich Martens) นักการทูตชาวรัสเซีย กับแอนดรูว์ ไวต์ (Andrew White) นักการทูตชาวอเมริกัน พูดคุยกันเรื่องหาที่ตั้งให้ ศาลอนุญาโตตุลาการถาวร อันจัดตั้งขึ้นในการประชุมสันติภาพ ณ เดอะเฮกเมื่อ ค.ศ. 1899 ไวต์ชวน แอนดรูว์ คาร์เนกี (Andrew Carnegie) เพื่อนของเขาซึ่งเป็นนักกิจกรรมการกุศล มาร่วมวงด้วย คาร์เนกีค่อนข้างสงวนท่าที เพราะเขาสนใจจะหาทุนสร้างหอสมุดกฎหมายระหว่างประเทศมากกว่า แต่ไวต์ก็หว่านล้อมให้คาร์เนกีมาร่วมงานด้วยเป็นผลสำเร็จ ใน ค.ศ. 1903 คาร์เนกีตกลงจะบริจาคเงินหนึ่งล้านห้าแสนดอลลาร์สหรัฐสร้าง "วัดสันติภาพ" (Peace Temple) หรือที่ต่อมาเปลี่ยนมาเรียกว่า "วังสันติภาพ" เป็นที่ตั้งศาลอนุญาโตตุลาการถาวร แต่มีเงื่อนไขว่าต้องมีหอสมุดกฎหมายระหว่างประเทศอยู่ในอาณาบริเวณด้วย

เบื้องต้น คาร์เนกีจะบริจาคเงินดังกล่าวให้แก่วิลเฮมมินา สมเด็จพระราชินีนาถแห่งเนเธอร์แลนด์ เพื่อไปดำเนินโครงการสร้างวังสันติภาพ แต่ติดขัดทางข้อกฎหมาย ดังนั้น ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1903 คาร์เนกีจึงตั้งมูลนิธิคาร์เนกีสาขาเนเธอร์แลนด์ขึ้น เพื่อควบคุมการก่อสร้าง เพื่อถือกรรมสิทธิ์ และเพื่อคอยบำรุงรักษาวังสันติภาพ ปัจจุบัน มูลนิธิคาร์เนกีก็ยังคงถือกรรมสิทธิ์ในวังสันติภาพ ตลอดจนมีสิทธิและอำนาจก่อสร้างและบำรุงรักษาดังกล่าวนั้นอยู่