อาคารเสนาสนะที่สำคัญ ได้แก่ อุโบสถสร้างด้วยไม้ตำเสาเป็นอาคารทรงไทยหลังคาจั่วมีช่อฟ้าใบระกาและปีกนกรองรับ 2 ชั้น ส่วนของหลังคามีลักษณะแอ่นโค้งคล้ายท้องสำเภา ผนังโบสถ์เป็นผนังเตี้ย ๆ ก่ออิฐฉาบปูนตำอิฐก่อขึ้นมาจากพื้นไม่มีฐานบัวรองรับเหมือนโบสถ์ทั่วไป ช่องรับแสงวางระหว่างหน้าบันกับผนังโบสถ์ซึ่งเปิดโล่งมีผนังทุกด้านเจาะช่องปูนปั้นประดับมองคล้ายเป็นซี่กรง ผนังด้านสกัดมีปูนปั้นรูปเทวดา เป็นซี่กรงส่วนผนังด้านข้างมีปูนปั้นเป็นรูปลายดอกไม้สี่กลีบ หน้าบันอุโบสถแกะสลักไม้หน้าบันด้านทิศตะวันออกแกะสลักเป็นรูปลายพันธ์ุพฤกษาตอนล่างแกะเป็นรูปหน้าอสูร (คงเลียนแบบมาจากลายหน้ากาล) อุโบสถเคยซ่อมบูรณะครั้งใหญ่ เมื่อ พ.ศ. 2493

เจดีย์รายอยู่ทางด้านหน้าอุโบสถทางทิศตะวันออกมีเจดีย์ก่ออิฐ 2 องค์ องค์องค์ซ้ายมือเป็นเจดีย์ย่อมุมไม้สิบสองขนาดเล็กประกอบด้วยฐานเขียง 1 ชั้น รองรับฐานสิงห์และองค์ระฆังปล้องไฉนและปลียอดหักหายไป องค์ขวามือเป็นเจดีย์ย่อมุมไม้สิบสอง ประกอบด้วยฐานเขียง 1 ชั้นถัดขึ้นไปเป็นฐานสิงห์ที่ท้องไม้คาดลูกแก้วอกไก่รองรับองค์ระฆัง ส่วนยอดเป็นบัวถลาถัดขึ้นไปเป็นปล้องไฉนปลียอดและเม็ดน้ำค้างศิลปะอยุธยาตอนปลาย

วัดยังมีศิลาจารึกทำจากหินชนวนขนาดกว้าง 53 เซนติเมตรยาว 111 เซนติเมตรหนา 4.5 เซนติเมตร จารึกอักษรไทยภาษาไทย ใน พ.ศ. 2371 เล่าถึงประวัติวัด ปัจจุบันศิลาจารึกตั้งอยู่ด้านหน้าพระประธานในอุโบสถซึ่งเป็นพระพุทธรูปศิลาทรายแดง นอกจากนี้ภายในวัดยังเก็บรักษาพระโมคลานะแบบกษัตริย์ตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 3 เป็นพระพุทธรูปทรงเครื่องประทับยืนปางประทานอภัยฉลองพระองค์แบบกษัตริย์ตกแต่งลวดลายไทยประดับกระจกสี ส่วนพระพุทธรูปเงินทางวัดน้ำรอบได้ให้วัดวิหารหมู่ 4 ตำบลน้ำรอบยืมไป[3]