อุโบสถเดิมเป็นรูปทรงสมัยโบราณ มีพาไลเตี้ย ๆ อยู่ด้านหลัง แต่ปัจจุบันได้รับการบูรณะซ่อมแซมใหม่แล้วโดยพระญาณวโรดม (สนธิ์ กิจฺจกาโร) เมื่อปี พ.ศ. 2503 ภายในอุโบสถประดิษฐานพระประธาน เป็นพระพุทธรูปทรงเครื่อง นามว่า พระปางทรมานท้าวมหาชมพู พร้อมพระอัครสาวกเบื้องซ้ายและขวา ภายในมีภาพจิตรกรรมฝาผนังเกี่ยวกับเจดีย์ที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่สำคัญของประเทศไทย นอกอุโบสถมีเจดีย์ทั้ง 4 ทิศ โดยเจดีย์ 3 องค์มีรูปปั้นเจ้าอาวาสทั้ง 3 รูป ที่มรณภาพไปแล้ว ได้แก่ เจ้าอธิการชื่น เขมงฺกโร, พระครูศีลาภิรม (ท้วม ธมฺมธโร) และพระครูศีลาภิรม (เนตร ปญฺญาทีโป) อีกทิศหนึ่งคือหอระฆังที่สร้างขึ้นมาพร้อมกับอุโบสถ

ศาลาการเปรียญเป็นตึกขาวสมัยโบราณสร้างด้วยไม้สักทอง และมีวิหารภายในเป็นที่เก็บพระพุทธรูปมากมายหลายสมัย และยังเป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ ด้านนอกมีเจดีย์ทั้ง 4 ทิศ เป็นทรงลังกา 2 องค์ และทรงย่อมุมไม้สิบสอง 2 องค์[2]