ภายในวัดพบสถาปัตยกรรมและประติมากรรมที่น่าสนใจดังนี้ ศาลาการเปรียญสร้างเมื่อปี พ.ศ. 2417 เดิมเป็นโรงโขนหลวงที่กรุงเทพ มีหน้าบันไม้ฉลุลวดลายอันงดงาม ศิลปะสมัยรัตนโกสินทร์และพระประธานในโบสถ์เป็นพระพุทธรูปสมัยอยุธยา บนศาลามีตู้พระพุทธรูปดัดแปลงจากธรรมาสน์ลายจำหลักไม้ และมีการสวดมนต์ภาษามอญทุกวัน บนกุฏิมีเครื่องกรองน้ำสมัยโบราณที่เกิดจาก ภูมิปัญญาชาวบ้านซึ่งหาชมได้ยาก[3]

วิหารหลวงปู่บุนนาค เป็นที่ประดิษฐานรูปหล่อโลหะ หอไตรก่ออิฐถือปูนอยู่กลางสระน้ำใน พ.ศ. 2473 สร้างแทนหอไตรหลังเดิมที่เป็นอาคารไม้หลังคามุง กุฏิสงฆ์ทรงปั้นหยา สร้างใน พ.ศ. 2451 เพื่อใช้เป็นกุฏิของหลวงปู่บุนนาค อดีตเจ้าอาวาสวัดศาลาแดงเหนือ ตั้งอยู่ติดกับหอสวดมนต์ ตัวอาคารเป็นสถาปัตยกรรมแบบตะวันตกที่สวยงาม กรอบหน้าต่างด้านบนทำเป็นช่องแสงฉลุลายพรรณพฤกษาแบบตะวันตก เจดีย์มอญ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา เป็นของเก่ามีมาแต่แรกสร้างวัดอย่างน้อยก็ตั้งแต่ก่อน พ.ศ. 2409 ขึ้นมาเล็กน้อย เดิมเป็นเจดีย์ทรงจอมแห มีฐานองค์ระฆัง ปล้องไฉน และปลียอดแบบมอญ ต่อมาใน พ.ศ. 2525 องค์เจดีย์ถูกกิ่งไม้ล้มทับเสียหาย ปี พ.ศ. 2533 ได้รับการบูรณะเปลี่ยนแปลงรูปทรงไปจากเดิม และหอระฆัง ตั้งอยู่ตรงข้ามกับศาลาการเปรียญ เป็นหอระฆังไม้ทรงไทยขนาดเล็กเครื่องบนมีใบระกาหางหงษ์ครบถ้วน ตั้งบนเสายกสูงสี่ต้นด้านบนแขวนระฆัง[2]