วัดสิงห์คูยาง เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตั้งอยู่ในตำบลโคกสำโรง อำเภอโคกสำโรง จังหวัดลพบุรี ที่ดินที่ตั้งวัดมีเนื้อที่ 23 ไร่ 3 งาน 72 ตารางวาวัดสงห์คูยาง สร้างขึ้นเป็นวัดนับตั้งแต่ประมาณ พ.ศ.2365 ชาวบ้านเรียก วัดบ้านโคกสำโรง มีเรื่องเล่าว่า วัดสิงห์คูยางได้รกร้าง กลายเป็นป่ารกร้าง ด้านหลังของวัดมีสระน้ำ 4 สระ คือ สระบัว สระยาง มีต้นยางใหญ่อยู่ที่คันคูสระ 2 ต้น และสระหน้าโบสถ์ ต่อมามีภิกษุเดินธุดงค์มาปักกรดที่บริเวณนี้ ท่านมีอาคมทางไสยศาสตร์แก่กล้า เมื่อชาวบ้านเกิดเจ็บป่วย ท่านได้ทำน้ำมนต์แจกชาวบ้านให้นำไปอาบและดื่มกิน จนหาย อาการป่วยก็บรรเทา เมื่อเจ็บป่วยกันทั้งบ้านเพราะโรคลุกรามระบาด รักษาไม่ทัน ท่านจึงทำน้ำมนต์ลงในสระกลางวัด แล้วชาวบ้านตักน้ำนั้นไปอาบ ดื่มกินก็หายจากอาการป่วยไข้หมดสิ้น ทำให้ชาวบ้านเลื่อมใส ท่านก็ได้จำพรรษาอยู่ที่วัดร้างนี้ และได้ตั้งวัดขึ้นเรียกว่า วัดบ้านสามโรง ต่อมา พ.ศ. 2381 ผู้มีจิตศรัทธานามว่า "สิงห์" ได้บูรณะวัดครั้งใหญ่ และประกอบกับสระลูกหนึ่งในวัดที่มีต้นยางใหญ่อยู่ที่คันคู จึงเปลี่ยนชื่อวัดมาเป็น "วัดสิงห์คูยาง"[1] วัดได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาในราว พ.ศ. 2400[2]อาคารเสนาสนะประกอบด้วย อุโบสถ ศาลาการเปรียญ กุฏิสงฆ์ วิหาร ศาลาอเนกประสงค์ ศาลาบำเพ็ญกุศล พระประธานในอุโบสถ เป็นพระพุทธรูปหินสลัก ชาวบ้านเรียก หลวงพ่อตากแดด ประดิษฐานอยู่ในวิหารเก่า