ในการประชุมกับผู้มีอิทธิพลในเดนมาร์ก ที่กษัตริย์วัลเดมาร์ที่ 2 ทรงจัดขึ้นที่แซมเซอ ในปีค.ศ. 1215 ทุกคนสาบานที่จะถวายความจงรักภักดีต่อเจ้าชายวัลเดมาร์ และหลังจากนั้นไม่นานพระองค์ได้รับการแต่งตั้งเป็นกษัตริย์ร่วมแห่งเดนมาร์กที่วีบอร์ก ซึ่งเป็นแนวปฏิบัติดั้งเดิมของราชวงศ์กาเปเซียงและระบอบกษัตริย์ในหลายๆ ที่ของยุโรป ยุวกษัตริย์วัลเดมาร์ได้ส่งผ่านดัชชีชเลสวิชไปให้แก่พระอนุชา คือ เจ้าชายอีริค

มีการจัดงานเลี้ยงครั้งใหญ่ในชเลสวิช ฤดูร้อนปีค.ศ. 1218 โดยมีบิชอป 15 คนและขุนนางดยุก 3 คน มาร่วมงาน ยุวกษัตริย์วัลเดมาร์ได้รับศีลเจิมและสวมมงกุฎเป็นยุวกษัตริย์แห่งเดนมาร์ก พระองค์และพระราชบิดาได้เสด็จออกล่าสัตว์ที่เกาะเลิร์ท ใกล้เกาะฟึน ในปีค.ศ. 1223 ซึ่งโชคร้ายกษัตริย์ทั้งสองถูกลักพาตัวและจับกุมโดยไฮน์ริชที่ 1 เคานท์แห่งชเวรีน และทรงถูกคุมขังจนถึงช่วงเทศกาลอีสเตอร์ในปีค.ศ. 1226[2] เคานท์ไฮน์ริชเรียกร้องให้ยอมคืนดินแดนฮ็อลชไตน์ที่ยึดครองมากว่า 20 ปี และให้ยอมเป็นรัฐบริวารของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์เพื่อแลกกับการปล่อยตัวกษัตริย์ทั้งสอง คณะผู้แทนเดนมาร์กปฏิเสธข้อเรียกร้องนี้และประกาศสงคราม ในช่วงที่กษัตริย์วัลเดมาร์ถูกคุมขัง ดินแดนเยอรมันทั้งหลายก็แยกตัวออกจากเดนมาร์ก กองทัพเดนมาร์กต้องถูกส่งไปยึดดินแดนคืน สงครามสิ้นสุดด้วยความพ่ายแพ้ของเดนมาร์กซึ่งพ่ายแพ้ต่อกองทัพที่บัญชาการโดยอัลแบร์ชที่ 2 แห่งออร์ลามุนด์ ซึ่งพ่ายแพ้ที่เมืองมืนล์ในปีค.ศ. 1225 เพื่อให้ได้ปล่อยตัวกษัตริย์วัลเดมาร์ เดนมาร์กต้องยอมรับให้ดินแดนที่แยกตัวให้เข้ากับเยอรมัน และต้องจ่ายเงิน 44,000 มาร์ก รวมถึงลงนามสัญญาว่าจะไม่แก้แค้นเคานท์ไฮน์ริชที่ลักพาตัวพระองค์ไป

ในวันที่ 24 มิถุนายน ค.ศ. 1229 ยุวกษัตริย์ได้อภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงลียูโนร์แห่งโปรตุเกส พระราชธิดาในพระเจ้าอาฟงซูที่ 2 แห่งโปรตุเกสกับอูร์รากาแห่งกัสติยา พระราชพิธีจัดที่เมืองรีเบ และดำเนินพิธีโดยบิชอปกุนเนอร์แห่งสังฆมณฑลวีบอร์ก ผู้ซึ่งคู่บ่าวสาวเคารพรักราวกับเขาเป็นพระบิดา ทั้งสองพระองค์อภิเษกสมรสได้สองปี พระราชินีลียูโนร์ หรือ พระราชินีเอเลโอนอรา สิ้นพระชนม์ขณะมีพระประสูติกาลในวันที่ 28 สิงหาคม ค.ศ. 1231 บุตรที่คลอดออกมาก็สิ้นพระชนม์หลังจากนั้นไม่นาน

ในวันที่ 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1231 ยุวกษัตริย์วัลเดมาร์ทรงประสบอุบัติเหตุโดยทรงต้องลูกธนูขณะออกล่าสัตว์ที่เรฟเน ใกล้เมืองคาลุนด์บอร์ก พระองค์สวรรคตในวันนั้น ยุวกษัตริย์วัลเดมาร์ทรงได้รับการยกย่องว่าทรงเป็นผู้อ่อนโยนและมีความเมตตาต่อทุกคน และทรงเป็นที่นิยมอย่างมาก มีบทกวีไว้อาลัยแด่ผู้วายชนม์เป็นภาษาละตินที่นักบวชได้เขียนขึ้นในช่วงที่กษัตริย์ทั้งสองถูกจับ ได้กลายเป็นบทสรรเสริญพระองค์ที่ยอดเยี่ยมที่สุด เมื่อพระองค์สวรรคตกลายเป็นความโศกเศร้าทั่วราชอาณาจักร พระบรมศพถูกฝังที่โบสถ์นักบุญเบ็นท์ในริงสเต็ด เคียงข้างพระศพสมเด็จพระราชินีลียูโนร์ พระราชบิดาของพระองค์แต่งตั้งพระอนุชาของยุวกษัตริย์วัลเดมาร์คือ เจ้าชายอีริคเป็นกษัตริย์ร่วมและยุวกษัตริย์ จนกระทั่งพระองค์สวรรคตในอีกสิบปีต่อมา และยุวกษัตริย์อีริคก็ได้ขึ้นครองราชย์แต่เพียงผู้เดียว