วัลเทอร์ อาด็อล์ฟ เกออร์ค โกรพีอุส (เยอรมัน: Walter Adolph Georg Gropius; 18 พฤษภาคม ค.ศ. 1883 – 5 กรกฎาคม ค.ศ. 1969) หรือที่เรียกกันโดยทั่วไปว่า วัลเทอร์ โกรเพียส เป็นสถาปนิกชาวชาวเยอรมันและเป็นผู้ก่อตั้งเบาเฮาส์ ในไวมาร์ เมื่อปี ค.ศ. 1919[1][2] ซึ่งถือเป็นโรงเรียนด้านการออกแบบและศิลปะสมัยใหม่แห่งแรก ๆ ของโลก ที่เริ่มผสานความสวยงามเข้ากับการใช้สอยในชีวิตประจำวันโกรพีอุส ถือเป็นหนึ่งในมาสเตอร์คนสำคัญด้านสถาปัตยกรรมที่ได้รับการยกย่องเช่นเดียวกับ อัลวา อัลโต ลูทวิช มีส ฟัน แดร์ โรเออ แฟรงก์ ลอยด์ ไรต์ และเลอกอร์บูซีเย ว่าเป็นผู้บุกเบิกสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ ซึ่งได้กลายเป็นรากฐานการเรียนและการออกแบบมาจนถึงปัจจุบัน หรือที่เรียกว่า สถาปัตยกรรมสากล[3]เขาเกิดและเติบโตในตระกูลที่ค่อนข้างมีฐานะในราชอาณาจักรปรัสเซีย จักรวรรดิเยอรมัน โดยมีญาติหลายคนเป็นสถาปนิกรวมถึงนักการเมือง เขาได้รับใช้ชาติโดยการเป็นทหารในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 จนเมื่อสงครามยุติเขาได้หันมาสนใจในสถาปัตยกรรม จนได้มาเปิดโรงเรียนเบาเฮาส์ขึ้นในปี 1919 และในเวลาต่อมาในกลายเป็นโรงเรียนการออกแบบที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ต่อมาในช่วงที่นาซีเยอรมนีได้เข้ามามีอิทธิพลมากขึ้น ซึ่งมีแนวคิดด้านสถาปัตยกรรมต่างจากของโกรพีอุสอย่างรุนแรง จึงทำให้เขาต้องปิดโรงเรียนเบาเฮาส์ลง แล้วลี้ภัยออกจากเยอรมนีภายใต้การช่วยเหลือจากเพื่อนสถาปนิกชาวอังกฤษ จากนั้นโกรพีอุส ก็ได้เดินทางไปปูรากฐานด้านสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ที่สหรัฐอเมริกา ที่รัฐแมสซาชูเซตส์ โดยเขาได้เป็นอาจารย์และคณบดีประจำบัณฑิตวิทยาลัยการออกแบบ มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ตั้งแต่ปี 1937-1952 นอกจากนี้เขายังเป็นอาจารย์พิเศษในช่วงท้าย ๆ ของชีวิตที่ MIT ก่อนจะเสียชีวิตลงเมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม ค.ศ. 1969