เนื้อเรื่องเริ่มต้นในช่วงหลังจากจบ สงครามทุ่งเซคิงาฮาระ ชินเม็ง ทาเคโซ ซึ่งเป็นชื่อเดิมของ มิยาโมโตะ มุซาชิ ในวัยรุ่น ด้วยเป็นคนเกเรที่มีนิสัยรักการต่อสู้มาตั้งแต่เด็ก ชอบใช้กำลังจนออกจะเป็นอันธพาลและเป็นเด็กมีปัญหาของหมู่บ้าน จึงไม่ค่อยมีใครคบหานอกจากเพื่อนสนิทอีก 2 คน ฮอนอิเด็ง มาตาฮาชิ และ โอซึอุ ได้เดินทางออกจากหมู่บ้าน มิยาโมโตะ แคว้นซาคุ เข้าร่วมกับกองทหารเพื่อหวังจะสร้างชื่อจากสงครามแต่สุดท้ายฝ่ายที่เข้าร่วมกลับเป็นฝ่ายพ่ายศึก จนต้องหนีการตามล่าจากพวกตามล่าทหารหนีตาย ซึ่งมีทั้งทหารฝ่ายศัตรูและชาวบ้านที่โกรธแค้นเพราะสูญเสียคนอันเป็นที่รักไปในสงคราม จากนั้นจึงออกเดินทางเพื่อฝึกฝนวิชาและท้าประลองกับนักดาบที่มีชื่อเสียงทั่วแผ่นดิน ด้วยความหวังที่จะเป็นยอดนักดาบอันดับ 1 ของแผ่นดิน ที่นอกจากมีความทะเยอทะยานเป็นที่ตั้งแล้วยังเพื่อหนีจากปมด้อยในจิตใจที่เกิดจาก ชินเม็ง มุนิไซ ผู้เป็นพ่อซึ่งเป็นยอดนักดาบระดับครูที่คอยข่ม ทาเคโซ มาตั้งแต่เด็กจนเป็นเหมือนเงาร้ายที่คอยครอบงำจิตใจอยู่ตลอดว่าตนเองจะไม่สามารถเก่งกว่าพ่อได้ ระหว่างเดินทาง มิยาโมโตะ มุซาชิ ได้พบกับผู้คนมากมายและหลากหลายจนเกิดการพัฒนาฝีมือขึ้น จากการประลองและเรียนรู้จาก ยอดฝีมือ ในแต่ละด้าน ซึ่งคนเหล่านี้เป็นทั้ง คู่ต่อสู้ และ อาจารย์ ไปพร้อมกัน จนกระทั่งมีการเปลี่ยนแปลงด้านความคิดและจิดใจที่จากเดิมเป็นคนที่ใช้แต่ กำลัง และ สัญชาตญาณดิบ ในการต่อสู้เหมือนกับพวก สัตว์ป่า คิดที่จะต่อสู้อย่างบ้าเลือด/เอาเป็นเอาตาย ค่อยๆ เรียนรู้ สัจจธรรม และ ปรัชญา ของชีวิต ไปพร้อมกับฝีมือดาบที่พัฒนาไปเรื่อยๆ เปลี่ยนจากคนที่มีแต่ความมุทะลุดุดันจนเป็นคนที่มีความสุขุมลุ่มลึก และคอยพูดคุยกับตัวเองอยู่เสมอว่าตนเองต้องการอะไร ความเป็นหนึ่งในปฐพี ที่ตนเองเคยต้องการมาตลอดนั้นคืออะไรกันแน่ ดำเนินเรื่องสลับไปกับชีวิตของเพื่อนอีก 2 คน (ฮอนอิเด็ง มาตาฮาชิ และ โอซึอุ) ที่ต่างแยกย้ายกันไปแล้ว วันดีคืนดีเส้นทางชีวิตของแต่ละคนก็กลับมาบรรจบพบกันเหมือนเส้นตรง 2 เส้น ที่มาตัดกันแล้วเพียงช่วงสั้นๆ ก็ต้องจากกันไปตามเส้นทางของแต่ละคน

‎ ต่อมาจึงเป็นเรื่องราวชีวิตของ ซาซากิ โคจิโร่ ยอดนักดาบผู้อาภัพเพราะพิการ หูหนวก และ เป็นใบ้ ตั้งแต่เด็ก เป็นคนที่มีใบหน้าไร้เดียงสาประดุจเด็กน้อยแต่กลับใช้ดาบยาวได้อย่างคล่องแคล่วและดุดัน ผิดกับบุคลิกที่เห็นจากภายนอก โดยเริ่มตั้งแต่ชาติกำเนิดที่แสนรันทดของครอบครัว จนถูก คาเนมากิ จิไซ อดีตครูดาบที่อยู่ในช่วง ตกต่ำ ของชีวิตมาพบเข้าและเก็บไปเลี้ยงจนเติบใหญ่ โดยที่ไม่เคยให้แตะต้องดาบหรือสอนเพลงดาบให้เลย ทั้งที่ตอนพบหนูน้อย โคจิโร่ นั้นข้างกายก็มีดาบเล่มยาว ซึ่งยาวกว่าดาบทั่วไปเป็นมรดกชิ้นเดียวของครอบครัวติดมาด้วย แม้ตอนเล็กๆ จะถือดาบยาวเล่มนี้ข้างกายอยู่ตลอดไม่เคยห่าง หากใครเอาดาบไปก็จะร้องไห้งอแงไม่ยอมหยุด แต่พอได้ดาบคืนมาก็จะหยุดร้องทันที จนเป็นภาพแปลกตาสำหรับผู้พบเห็น ที่เด็กตัวเล็กนิดเดียวกลับถือดาบที่มีความยาวมากว่าความสูงของตนเดินไปเดินมา ก่อนที่ คาเนมากิ จิไซ จะนำดาบไปซ่อนและไม่ให้แตะต้องมันอีกเพราะเกรงจะถูกคมดาบบาด รวมถึงไม่เคยคิดที่จะสอบเพลงดาบให้กับ โคจิโร่ เลย เพราะไม่ต้องการให้ โคจิโร่ ต้องมีชะตากรรมแบบเดียวกับที่ "ซาซากิผู้พ่อ" ซึ่งเป็นอดีตศิษย์ของตนและครอบครัว ที่ถูกสังหารล้างคร้วจนโคจิโร่ต้องเป็นกำพร้า แต่สุดท้ายเส้นทางชีวิตของ ซาซากิ โคจิโร่ ที่ถูกฟ้าลิขิตดั่งชีวิตที่ถูกขีดเขียนไว้แล้วให้เป็นยอดนักดาบก็มิอาจหลีกเลี่ยงได้ ด้วยความที่เป็นนักดาบอยู่ในสายเลือดและรักการต่อสู้ไม่แพ้ มิยาโมโตะ มุซาชิ ประกอบกับ พรสวรรค์ ที่มีอยู่ในตัวทดแทน ประสาทสัมผัส ที่สูญเสียไป ทำให้ต้องออกเดินทางเพื่อฝึกฝนวิชาและพัฒนาฝีมือขึ้นมาเรื่อยๆ ระหว่างการเดินทางได้เคยพบ มิยาโมโตะ มุซาชิ เป็นครั้งแรกโดยบังเอิญ และต้องร่วมกันเคียงบ่าเคียงไหล่ต่อสู้กับเหล่าทหารหนีทัพจาก สงครามทุ่งเซคิงาฮาระ ในช่วงสั้นๆ ก่อนจะแยกจากกันไป และออกเดินทางเร่ร่อนไปเรื่อยเช่นเดียวกับ มุซาชิ