อาการอาจเกิดขึ้นในคนอายุตั้งแต่ 45–64 ปี โดยวิกฤตวัยกลางคนคงอยู่ประมาณ 3–10 ปี ในผู้ชาย และ 2–5 ปี ในผู้หญิง วิกฤตวัยกลางคนอาจเกิดจากการแก่ตัวลงอย่างเดียว หรือ รวมกับความเปลี่ยนแปลงอย่างอื่น ปัญหา หรือ ความเสียใจเกี่ยวกับ:

• การงาน อาชีพ (หรือ การตกงาน)
• ความสัมพันธ์กับคู่สมรส (หรือ ความโสด)
• ความที่ลูกเติบโตเป็นผู้ใหญ่ (หรือ การที่ไม่มีลูก)
• การแก่ตัวลง หรือ การตายของพ่อแม่
• ความเปลี่ยนแปลงของร่างกายซึ่งเป็นผลจากอายุที่มากขึ้น

วิกฤตวัยกลางคนสามารถส่งผลกระทบต่อผู้ชายและผู้หญิงในทางต่างกันเพราะสิ่งที่ทำให้เครียดนั้นต่างกัน ผู้ชายบางคนเข้าหาผู้หญิงที่เด็กกว่าซึ่งสามารถมีลูกได้ ไม่ได้เพียงเพราะต้องการมีบุตร โดยนักจิตวิทยาเรียกสิ่งนี้ว่าเป็นสัญชาตญาณมนุษย์[5] วิกฤตวัยกลางของผู้ชายส่วนใหญ่จะมาจากปัญหาในการงาน ส่วนผู้หญิงนั้นมักเกิดจากการประเมินหน้าที่ของตน 

หนึ่งในลักษณะเฉพาะหลักของมุมมองวิกฤตวัยกลางคน คือ การที่คนสันนิษฐานว่าเหตุการณ์ต่าง ๆ (มักเป็นแง้ลบ) จะเกิดขึ้นเมื่อเขาเข้าวัยกลางคน และมักนำไปสู่ความเครียด

บุคคลที่กำลังอยู่ในวิกฤตวัยกลางคนอาจรู้สึก:[6]

• เศร้าเสียใจกับจุดหมายที่ยังทำไม่สำเร็จ
• กลัวที่จะเสียหน้าต่อเพื่อนร่วมงานซึ่งประสบความสำเร็จมากกว่า
• ต้องการที่จะรู้สึกอ่อนเยาว์
• ต้องการใช้เวลาอยู่คนเดียวหรืออยู่กับเพื่อนบางคนมากขึ้น
• มีความต้องการทางเพศที่สูงขึ้น หรือ ไม่มีเลย
• เบื่อหน่าย งงงวย ไม่พอใจ หรือ โมโห กับคู่สมรส การงาน สุขภาพ การเงิน หรือ สถานะทางสังคม
• ต้องการที่จะแก้ไขข้อผิดพลาดที่เคยทำในสมัยก่อน[7]