วิลเฮ็ล์ม โมนเคอ (เยอรมัน: Wilhelm Mohnkecode: de is deprecated ; 15 มีนาคม ค.ศ. 1911 – 6 สิงหาคม ค.ศ. 2001) เป็นหนึ่งในหน่วยสมาชิกทหารรักษาการณ์ของหน่วยเอสเอส (ชุทซ์ชทัฟเฟิล) (Stabswache) ในกรุงเบอร์ลินซึ่งถูกก่อตั้งขึ้นในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1933 จากลำดับยศตำแหน่งนั้น โมนเคอกลายเป็นส่วนหนึ่งของนายพลสุดท้ายที่หลงเหลืออยู่ของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ เขาได้เข้าร่วมพรรคนาซีในเดือนกันยายน ค.ศ. 1931ด้วยการที่เขาอยู่ในหน่วยสังกัดกองพลไลบ์ชตันดาร์เทอ (Leibstandarte),โมนเคอมีส่วนร่วมการรบในฝรั่งเศส, โปแลนด์ และคาบสมุทรบอลข่าน เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการในกองพลยานเกราะที่ 12 แห่งเอ็สเอ็ส "ยุวชนฮิตเลอร์" ใน ค.ศ. 1943 เขาได้นำหน่วยรบในยุทธการที่ก็อง เขาได้รับเหรียญกางเขนเหล็กชั้นระดับอัศวิน เมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม ค.ศ. 1944 โมนเคอได้รับคำสั่งจากกองพลหน่วยเดิมที่ไลบ์ชตันดาร์เทอในระหว่างยุทธการตอกลิ่มในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1931ในระหว่างยุทธการที่เบอร์ลิน โมนเคอได้บัญชาการในหน่วยรบ Kampfgruppe Mohnke โดยได้รับมอบหมายหน้าที่ในการปกป้องกรุงเบอร์ลินในเขตอำเภอภาครัฐ รวมทั้งทำเนียบรัฐบาลไรช์และอาคารรัฐสภาไรชส์ทาค[1] เขาได้ถูกสอบสวนหลังสงครามในข้อหาก่ออาชญกรรมสงครามรวมทั้งข้อกล่าวหาว่าเขาเป็นผู้รับผิดชอบต่อการตายของเชลยศึกในประเทศฝรั่งเศสใน ค.ศ. 1940, นอร์ม็องดีในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1944 และเบลเยียมในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1944 เขาได้พ้นข้อกล่าวหา เขาและกองร้อยของเขาเป็นกองร้อยสุดท้ายที่ยอมจำนนต่อกองทัพโซเวียตใน ค.ศ. 1945วิลเฮ็ล์ม โมนเคอ เสียชีวิตใน ค.ศ. 2001 ด้วยวัย 90 ปี