รับประทานได้ทั้งหัวบนดินและใต้ดิน แต่หัวใต้ดินแข็ง ต้องแช่น้ำเพื่อกำจัดสารพิษก่อนจึงนำมาประกอบอาหารได้[1] ใช้เป็นยาสมุนไพรรักษาโรคท้องร่วงหรือโรคเกี่ยวกับระบบทางเดินอาหาร[2] มีสเตอรอยด์มาก[3] หัวย่อยที่แก่รสชาติไม่ดี พันธุ์ป่ามักมีพิษ ชาวซีมังในมาเลเซียเตรียมแป้งจากว่านสามพันตึงโยขูดหัวเป็นผงละเอียด นวดกับปูนขาว แล้วห่อด้วยใบตอง เผาไฟหรือฝังใต้ดินให้เกิดการหมัก แป้งที่ได้จากการเผาเรียบเกล็บ แป้งที่ได้จากการหมักเรียก โกยี หัวมีวิตามินซีมาก พันธุ์ป่าจะมีสารพิษไดออสโครีนตัวเดียวกับที่พบในกลอย