มุมมองของศาสนาฮินดูต่อกลุ่มแอลจีบีทีอย่างเกย์, เลสเบียน, รักร่วมสองเพศ, และกะเทยต่างมีความเชื่อที่หลากหลาย และกลุ่มฮินดูศาสนิกชนต่างมีมุมมองของตนเอง คัมภีร์ฮินดูบางเล่มบันทึกว่ารักร่วมเพศเป็นประสบการณ์ธรรมชาติและสนุกสนาน[1] กามสูตรยืนยันและยอมรับการมีความสัมพันธ์ระหว่างเพศเดียวกัน[2] และมีวัดในฮินดูแกะสลักประติมากรรมการร่วมเพศระหว่างชายรักร่วมเพศและหญิงรักร่วมเพศ[3] คัมภีร์พระเวทไม่ได้ระบุถึงการห้ามรักร่วมเพศ และมีเทพเจ้าในศาสนาฮินดูที่ไม่สามารถกำหนดลักษณะเพศได้ โดยถูกจัดว่าเป็นกลุ่มหลายหลายทางเพศ[4][5] ความสัมพันธ์ระหว่างเพศเดียวกันและการเบี่ยงเบนทางเพศมักปรากฏในศาสนาฮินดูนับตั้งแต่ยุคพระเวทจนถึงยุคใหม่ โดยพบในพิธีกรรม, ตำรา, ข้อบัญญัติ, ตำนานทางศาสนา, และตำนานมุขปาฐะ หรือแม้แต่รูปสลักคัมภีร์อรรถศาสตร์ (Arthaśāstram) บัญญัติให้รักร่วมเพศเป็นสิ่งที่ผิด และถือเป็นการละเว้นการครองพรหมจรรย์ (อย่างไรก็ตาม หมายความรวมถึงการมีสัมพันธ์กับเพศตรงข้ามด้วย) คัมภีร์ธรรมศาสตร์ (Dharmashastra) ไม่ได้ถือว่าการรักร่วมเพศเป็นสิ่งที่ผิดแต่ไม่ถูกทำนองคลองธรรม โดยไม่มีการบัญญัติชัดเจนในแง่ศาสนาและศีลธรรม คัมภีร์มนูสมฤติ (Manusmṛiti) ถือว่ารักร่วมเพศต้องปฏิบัติในเกวียนที่ลากด้วยวัวในฐานะสิ่งโสมมในการประกอบพิธีกรรม เพราะพราหมณ์ต้องชำระให้บริสุทธิ์ด้วยการจุ่มน้ำพิธีกรรม[6]ในปี พ.ศ. 2552 ศาลสูงสุดแห่งเมืองนิวเดลีพิพากษายกฟ้องรักร่วมเพศไม่ถือเป็นเรื่องผิดกฎหมาย แต่ศาลสูงสุดอินเดียกลับคำพิพากษา[7] ศาลสูงสุดอินเดียซึ่งมีคำพิพากษาในภายหลังในปี พ.ศ. 2561 ได้กลับคำพิพากษาก่อนหน้านี้และตัดสินให้การมีเพศสัมพันธ์และความสัมพันธ์แบบรักร่วมเพศเป็นความผิดอาญา[8] นักบวชฮินดูบางคนได้ประกอบพิธีแต่งงานเพศเดียวกันภายในวัดฮินดูด้วย[9]