ประเทศญี่ปุ่นได้รับศาสนาฮินดูผ่านวรรณกรรมและกรอบวัฒนธรรมทางพุทธศาสนา และรับศาสนาพุทธผ่านจีนและคาบสมุทรเกาหลีอีกทอดหนึ่งช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 6 เทพเจ้าฮินดูที่ปรากฏใน สุวรรณประภาสสูตร (Suvarṇa-prabhāsa Sūtra, 金光明経) และ สัทธรรมปุณฑรีกสูตร (Saddharma Puṇḍarīka Sūtra, 妙法蓮華経) ซึ่งเป็นคัมภีร์ในพุทธศาสนา ถูกแผลงให้เป็นญี่ปุ่น เช่นเทพแห่งโชคลาภทั้งเจ็ด[2] และสี่ราชาสวรรค์ตามคติศาสนาพุทธแบบญี่ปุ่น บ้างได้รับการนับถือเป็น คามิ ในคติลัทธิชินโต[3] สามารถพบเทพเจ้าฮินดูที่มีอย่างดาษดื่นตามศาสนสถานต่าง ๆ[4] และยังมีพิธีโกมาโด (護摩堂) ซึ่งเป็นพิธีกรรมบูชาไฟ ซึ่งใกล้เคียงกับพิธีโหมะของฮินดู[1][5][6]

ปัจจุบันมีการจำหน่ายหนังสือเกี่ยวกับการบูชาเทพฮินดูในญี่ปุ่น[7] และมีการอ้างว่าญี่ปุ่นสนับสนุนการศึกษาเรื่องเทพฮินดูอย่างลึกซึ้ง[ต้องการอ้างอิง]