ศิลปะนัมบังเกิดขึ้นครั้งแรกหลังการเดินทางของชาวโปรตุเกสสู่คีวชูใน ค.ศ. 1543 และเริ่มมีการผลิตศาสนวัตถุของศาสนาคริสต์ เช่น รูปเคารพอย่างคริสตศิลป์ และฉากกั้นห้องญี่ปุ่นศิลปะนัมบัง (南蛮屏風) มีลวดลายเป็นเอกลักษณ์ และยังเหลือรอดมาจนถึงปัจจุบันนี้กว่า 90 ฉาก[3] เป็นภาพลงสีแสดงให้เห็นนักเดินทางชาวต่างชาติเดินทางมายังท่าเรือของญี่ปุ่น และกำลังเดินไปตามท้องถนนของญี่ปุ่น[4] ภาพที่ได้รับความนิยมที่สุดคือภาพนักรบต่างชาติ รังสรรค์โดยศิลปินจากสำนักคาโน (狩野派) ร่วมกับสำนักโทซะ (土佐派) ผสมผสานงานศิลป์จากต่างประเทศให้เข้ากับการวาดภาพของญี่ปุ่น เช่น ทัศนียภาพเชิงเส้น (linear perspective) การใช้วัสดุเทียบเท่า (alternative materials) และเทคนิค (techniques) แต่ศิลปะตะวันตกนี้ส่งอิทธิพลแก่ศิลปะญี่ปุ่นได้ไม่นาน เพราะเกิดการกดขี่และการประกาศห้ามนับถือศาสนาคริสต์ช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 16 รวมทั้งการปิดประเทศช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1630 ศิลปะนัมบังจึงเสื่อมสูญไป[1][5]