สมาคมมวยโลก เป็นสถาบันที่มีซูเปอร์แชมป์ โดยนักมวยที่เป็นซูเปอร์แชมป์นั้นจะเป็นแชมป์โลกที่ป้องกันตำแหน่งได้เกิน 5 ครั้ง จะถูกยกให้เป็นซูเปอร์แชมป์ ขณะที่แชมป์โลกตัวจริงในรุ่นนั้นก็จะว่างลง จึงต้องมีการชกเพื่อหาตัวผู้เป็นแชมป์ หรือแม้กระทั่งนักมวยที่ครองแชมป์โลกของสถาบันอื่นที่ได้รับการยอมรับในระดับเดียวกัน เช่น สภามวยโลก (WBC) หรือสหพันธ์มวยนานาชาติ (IBF) ก็อาจได้รับการสถาปนาให้เป็นซูเปอร์แชมป์ของสมาคมมวยโลกได้เช่นเดียวกัน โดยที่ไม่จำเป็นต้องเป็นแชมป์ของสมาคมมวยโลกแต่อย่างใด[3]

ซึ่งเรื่องนี้ ได้ก่อให้เกิดความสับสนและวิพากษ์วิจารณ์พอสมควรสำหรับแฟนมวยและสื่อมวลชน ที่ทำให้ในแต่ละรุ่นมีแชมป์โลกพร้อมกันถึง 2-3 คน เพียงแค่สถาบันเดียว (แชมป์โลก, แชมป์เฉพาะกาล, ซูเปอร์แชมป์) [4]โดยทั้งนี้ยังไม่นับถึงแชมป์ของสถาบันอื่น อย่าง WBC ที่มีทั้งแชมป์เข็มขัดเงิน และแชมป์เข็มขัดเพชร[5][6] (ซึ่งบางครั้งแชมป์เหล่านี้อาจถูกเรียกในชื่อต่างกันออกไป เช่น แชมป์หนึ่งเดียว, แชมป์เกียรติยศ, แชมป์ปราศจากข้อโต้แย้ง[7][8][9]) โดยนักมวยที่ได้รับตำแหน่งซูเปอร์แชมป์ เช่น คริส จอห์น, ฟลอยด์ เมย์เวทเธอร์ จูเนียร์, อันเซลโม โมเรโน, โรมัน กอนซาเลซ หรือทากาชิ อูจิยามะ เป็นต้น[10]