เป็นกำแพงตั้งอยู่บริเวณทางเข้าสวนด้านคลอง (the canal entry) โดยหันหน้าเข้าหาประตูทางเข้า

เป็นศาลาที่มีปีกทั้งสองด้านยื่นออกไปในสระน้ำ ได้รับชื่อจากบทกลอนของกวีสมัยราชวงศ์ถัง ชื่อ จู้กวงซี (อังกฤษ: Chu Guangxi; จีนตัวย่อ: 儲光羲) (707–760) มีใจความว่า "เหล่าวัชพืชน้ำทำให้น้ำในสระดูมีสีเขียวเข้ม (Waterweeds in the pond look dark green)" และศาลานี้มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า ระเบียงตกปลา (the Angling Terrace)

ศาลาทรงแปดเหลี่ยม สร้างขึ้นล้อมรอบบ่อน้ำที่มีอยู่เดิมที่มีชื่อว่า ท้องฟ้าฤดูใบไม้ผลิ (the celestial spring)

โถงขนาดใหญ่ที่มีถึงห้าส่วนด้ายหลังคาทรงปั้นหยา ชื่อของอาคารนี้ได้มาจากทุ่งข้าวฟ่าง ซึ่งครั้งหนึ่งเคยมีอยู่ใกล้ๆ โถงนี้ หน้าต่างอาคารตกแต่งด้วยภาพแกะสลักจากฉากในบทกละครเรื่อง ความโรแมนติกของห้องยุโรป (Romance of the Western Chammber) ซึ่งแต่งขึ้นในสมัยราชวงศ์หยวน

เป็นศาลาทรงสี่เหลี่ยม(ทางเข้า)เปิดออกทั้งสองด้าน ตั้งอยู่บนเนินเขาด้านหน้าโถงข้าวฟ่างหอมรัญจวน (the Fragrant Sorghum Hall)

ตั้งชื่อตามคำในบทกวีของหลี่ไป๋ เจ้าของเดิมใช้เป็นที่นั่งดื่มเหล้าและแต่งบทกวีกับเพื่อนฝูงที่เสาใหญ่กลางห้องโถงเขียนบทกวีกล่าวถึงความงดงาม ความรุ่งเรือง และความซบเซาของสวนนี้[5] แบ่งพื้นที่เป็นสามส่วนด้วยฉากไม้แกะสลักเป็นแผนที่สวนจัวเจิ้ง โดยชื่อของโถงคือ กล้วยไม้และหิมะ เป็นสัญญลักษณ์ของพิธีกรรมอันบริสุทธิ์ (ritual purity)

ศาลาทรงสี่เหลี่ยมมีหลังคาทรงจั่วปั้นหยา ตั้งอยู่บริเวณด้านหน้าทางเข้าของสวนส่วนกลาง

ศาลาหลังคาปั้นหยาเปิดทั้งสองด้านและมีระเบียงโดยรอบทั้งสี่ด้านตั้งอยู่ริมสระบัว โดยได้ชื่อมาจากบทกลอนของหยางหว่านหลี่ (อังกฤษ:Yang Wanli;จีนตัวย่อ :楊萬里) กวีชื่อดังสมัยราชวงศ์ซ่ง ซึ่งจารึกอยู่บนแผ่นหินภายในศาลา

เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า โถงทิศใต้ (the Southern Hall) เป็นอาคารหลังคาทรงปั้นหยา ชื่อโถงไม้ใผ่ได้มาจากดงป่าใผ่ที่อยู่ใกล้ๆ

เป็นโถงหลักของสวนส่วนกลาง มีบริเวณสามส่วน ผนังเปิดโล่งทั้งสี่ด้าน เป็นอาคารที่สร้างขึ้นใหม่ในช่วงราชวงศ์ชิง ใช้เป็นที่ชมความงามของดอกบัวบาน และเกาะหอม (Fragrant Isle) ที่อยู่ในสระเกลียวคลื่น (Surging Wave Pond) โดยชื่อของโถงนี้ได้มาจากบทกวีของ Zhou Dunyi ที่กล่าวไว้ว่า " Though growing out of the filthy mub, she remains unstained. Though bathed in clear water, she bears no sign of seduction." ซึ่งชื่นชมความงามของดอกบัวและกลิ่นหอมของมันที่ขจรขจายจากสระน้ำนี้

ตั้งชื่อตามตำนานพื้นบ้านจีนที่กล่าวไว้ว่า "ที่ไหนมีป่าไผ่ที่นั้นมีบ้านเรือน หรือ Where there are bamboo groves there are houses," and "ด้วยมีต้นอู๋ถงหรือพาราซอลจีน (อังกฤษ: Chinese parasol tree หรือ wutong (Firmiana simplex); Chinese: 梧桐; pinyin: wútóng) อยู่ในสวน ก็มั่นใจได้ว่าอมตะนิรันดร์ (ตำนานนกฟีนิกซ์) และโชคดีจะมาเยือนแน่นอน หรือ With a Parasol tree in his yard, one is assured of a phoniex's coming and good fortune.)" เป็นศาลาทรงสี่เหลี่ยมหลังคาทรงจั่วปั้นหยา ผนังมีประตูรูปพระจันทร์หรือประตูทรงกลมทั้งสี่ด้าน

ตั้งชื่อตามต้นแอปเปิลจิ๋ว (crabapple; Malus spectabilis) ที่ปลูกอยู่บริเวณสวนเล็กที่อยู่ใกล้ๆ กัน

สะพานมีหลังคาคลุมเชื่อมต่อกับทางเดินที่ปลายสะพานทั้งสองฝั่ง เป็นสะพานโค้งแห่งเดียวในสวนเมืองซูโจว ออกแบบเพื่อให้สายรุ้งที่สะท้อนกับผืนน้ำโดดเด่นมากขึ้น

มีลักษณะเป็นเกาะเล็กๆ กลางน้ำ ตั้งชื่อตามกลิ่นของดอกบัวที่อยู่ในสระเกลียวคลื่น

เป็นโถงด้านในของประตูทางเข้าสองชั้น โดยมีทางเดินเชื่อมระหว่างประตูโถงทั้งสอง โถงประตูนี้เป็นประตูทางเข้าดั้งเดิมของสวน

โถงประตูส่วนนี้เป็นประตูดั้งเดิมของสวนหลิว และเป็นส่วนด้านนอกของโถงประตูสองชั้นที่เชื่อมถึงกันด้วยทางเดิน

ศาลาทรงสี่เหลี่ยมเปิดโล่งทั้งสี่ด้านตั้งอยู่ริมสระน้ำ

มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า โถงแห่งความสวยงามวิจิตร (Pavilion of Exqusitiness)

โถงขนาดพื้นที่สามส่วนที่มีมุขทางเข้าอยู่ริมน้ำในสระเกลียวคลื่น

เป็นศาลาที่เชื่อมต่อมาจากโถงเกลียวคลื่น มีผนังปิดทั้งสี่ด้านเนื่องจากมักใช้เป็นที่พักผ่อนในฤดูหนาวเพื่อชื่นชมทิวท้ศน์สะพานสายรุ้งโบยบิน (Flying Rainbow Bridge)

ได้ชื่อมาจากต้นโลโคท (อังกฤษ: Loquat; วิทยาศาสตร์: Eriobotrya japonica) ที่ปลูกรายล้อมศาลา

ศาลาทรงหกเหลี่ยมตั้งอยู่กลางสระน้ำ ได้ชื่อศาลามาจากบทกวีของ Li Hongyi ที่กล่าวว่า "ใบหลิวสีเขียว สอดประสานกับสะพานคู่ และสายลมอ่อนโยนพัดพากลิ่นจากดอกบัว (Green willow foliage connects twin bridges; gentle breeze sends in lotus scent from around)"

ตั้งอยู่บนเกาะ เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า ศาลารอแม่คะนิ้งหรือน้ำค้างแข็ง (the Pavilion of Awaiting Frost)

หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า ศาลาผ้าไหมปัก (Embroidered Silk Pavilion) เป็นศาลาทรงสี่เหลี่ยมเปิดโล่ง ตั้งอยู่บนเนินเขาหินสีเหลือง (a yellowstone rockery)

ชื่อโถงนี้มาจากหนังสือของยี่ซุน (Yi Xun) "ยืนอยู่ในหุบเขาลึกเตือนให้คิดลึก และด้วยความสูงที่เห็น เตือนให้หวังสูงตาม (standing by deep valleys makes you think deep, and scaling great heights makes you aim high.)"

ตั้งชื่อตามชื่อของพระสูตรของพระพุทธศาสนา (Buddhist sutra) ที่มีชื่อเดียวกันนี้ เป็นศาลาที่มีพื้นที่ขนาดสามส่วนทรงสี่เหลี่ยมหลังคาทรงปั้นหยา

เป็นศาลาทรงสี่เหลี่ยมเชื่อมต่อกับทางเข้าสวนตะวันตก

ศาลาทรงหกเหลี่ยมหลังคาทรงกลม ตั้งอยู่บริเวณมุมกำแพงศาลา "ฉันจะนั่งกับใครดี?" ("With Whom Shall I Sit?" Pavilion)

ศาลาสองชั้นทรงแปดเหลี่ยมตั้งอยู่บนยอดเนินหิน

เป็นโถงหลักของสวนตะวันตก เป็นโถงที่เคยใช้เป็นที่แสดงของอุปรากรจีน Kunqu Opera

ได้ชื่อมาจากบทกวีของ Li Shangyin ซึ่งกล่าวว่า "ฤดูใบไม้ร่วมอันแสนเศร้ายังไม่ทันจากไป น้ำค้างแข็งยังไม่ทันมา ใบบัวเหี่ยวถูกทิ้งให้ฟังเสียงฝน (Autumn gloom doesn't clear up yet and fall frost gets delayed; withered lotus leaves are left in the pond to hear the patter of rain.)" โถงนี้ออกแบบให้เป็นจุดที่ดีในการชมดอกบัวในสระ

เป็นอาคารสองชั้นที่เป็นอนุสรณ์สำหรับเหวิ๋นเจิงหมิง (Wen Zhengming) และ Sเซินโจว (Shen Zhou)

ทางเดินมีหลังคาคลุมที่ใช้เป็นท่าเทียบเรือเล็ก

เป็นชื่อที่ตั้งมาจากบทกวีของ Su Shi ซึ่งกล่าวว่า "กลางแสงจันทร์และสายลมสดชื่น ฉันจะนั่งกับใครดี (With whom shall I sit? the bright moon, refreshing breeze and me.)"

เป็นศาลาที่มีปีกทั้งสองด้านยื่นออกไปในสระน้ำ ได้รับชื่อจากบทกลอนของกวีสมัยราชวงศ์ถัง ชื่อ จู้กวงซี (อังกฤษ: Chu Guangxi; จีนตัวย่อ: 儲光羲) (707–760) มีใจความว่า "เหล่าวัชพืชน้ำทำให้น้ำในสระดูมีสีเขียวเข้ม (Waterweeds in the pond look dark green)" และศาลานี้มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า ระเบียงตกปลา (the Angling Terrace)