สหพันธรัฐชาน หรือ แคว้นสหรัฐไทยใหญ่[1] (Federated Shan States) เป็นชื่อของหน่วยทางการบริหารในจักรวรรดิอังกฤษ ครอบคลุมดินแดนของรัฐชานและรัฐกะเรนนีในพม่าปัจจุบัน ในขณะที่อังกฤษเข้ามาปกครองพม่า การจัดตั้งสหพันธรัฐเป็นการเตรียมการเพื่อถ่ายโอนอำนาจของเจ้าฟ้ามาสู่รัฐบาลพม่า สถานะของเจ้าฟ้าภายในระบบนี้เทียบได้กับราชรัฐในอินเดียที่ได้ตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2431[2]ในช่วงที่อังกฤษปกครอง เจ้าฟ้าที่ปกครองไทใหญ่มี 7 เมือง ปกครองด้วยราชวงศ์ท้องถิ่น และมีข้าหลวงอังกฤษดูแล 1 คน และได้รวมการบริหารรัฐกะเรนนีเข้ามาด้วยเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2465 และเรียกชื่อว่าสหพันธรัฐชาน[3] ภายใต้การดูแลของข้าหลวงใหญ่อังกฤษซึ่งยังดูแลกลุ่มรัฐว้าด้วย[4] ต่อมา ในวันที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2485 ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง รัฐเชียงตุงถูกรุกรานโดยกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น ตามข้อตกลงก่อนหน้านี้ระหว่างรัฐบาลจอมพล ป. พิบูลสงครามกับจักรวรรดิญี่ปุ่น ในเดือนธันวาคมของปีเดียวกันนั้น กองทัพพายัพของไทยได้เข้ายึดครองพื้นที่บางส่วนของรัฐกะเรนนีที่อยู่ระหว่างชายแดนไทยกับแม่น้ำสาละวิน ซึ่งกินพื้นที่ฝั่งตะวันออกของรัฐกันตรวดี รวมทั้งพื้นที่ของรัฐเชียงตุงและเมืองพาน ไทยเรียกดินแดนที่ถูกผนวกนี้ว่าสหรัฐไทยเดิม ซึ่งตั้งขึ้นเมื่อ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2486[5] ไทยได้คืนดินแดนนี้ให้อังกฤษใน พ.ศ. 2488 หลังจากพม่าได้รับเอกราชใน พ.ศ. 2491 สหพันธรัฐชานได้เข้าร่วมในสหภาพพม่าในฐานะรัฐชานและรัฐกะยา โดยมีสิทธิจะแยกตัวออกจากสหภาพตามความตกลงเวียงปางหลวง หลังการรัฐประหารใน พ.ศ. 2505 สิทธิของรัฐชานในการแยกตัวออกและสถานะต่าง ๆ ของเจ้าฟ้าถูกยกเลิกโดยรัฐบาลทหารของเนวีน