สะพานมาร์โก โปโล หรือ สะพานหลูโกว (อังกฤษ: Marco Polo Bridge, Lugou Bridge; จีนตัวย่อ: 卢沟桥; จีนตัวเต็ม: 盧溝橋; พินอิน: Lúgōu Qiáo[1]) สะพานมาร์โก โปโลเป็นสะพานหินโค้งเชื่อมต่อที่เก่าแก่ที่สุดของกรุงปักกิ่ง เป็นสะพานข้ามแม่น้ำหย่งติ้ง (永定河; ปัจจุบันแม่น้ำแห่งนี้ได้เหือดแห้งไปหมดแล้ว[2]) ตั้งในเขตเฟิงไถ (丰台区) ด้านตะวันตกเฉียงใต้ของกรุงปักกิ่ง ห่างจากใจกลางเมืองประมาณ 15 กิโลเมตร เริ่มสร้างในสมัยจักรพรรดิจินซีจง ในยุคราชวงศ์จิน (ค.ศ. 1189) ได้รับการบูรณะซ่อมแซมในสมัยราชวงศ์หมิง หลังได้รับความเสียหายจากอุทกภัยก็มีการบูรณะใหม่อีกครั้งในสมัยจักรพรรดิคังซี แห่งราชวงศ์ชิง (ค.ศ. 1698) โดยที่มาของชื่อ มาจากมาร์โก โปโล นักเดินทางชาวอิตาเลียนในศตวรรษที่ 13 ที่ได้เดินทางมายังประเทศจีนในขณะนั้น และได้พรรณาถึงความงามของสะพานแห่งนี้จนมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก สะพานมาร์โก โปโลมีความยาว 266.5 เมตร กว้าง 7.5 เมตร ประกอบด้วยตอม่อหิน 11 ต้น และช่องโค้งใต้สะพาน 11 ช่อง ตัวสะพานทั้งหมดทำด้วยแท่งหิน โดยใช้ตะขอเงินเชื่อมต่อในจุดที่สำคัญ นับว่าเป็นสะพานหินโบราณที่ยาวที่ในพื้นที่ภาคเหนือของจีน บนราวสะพานจะมีการแกะสลักหินเป็นลวดลายที่วิจิตรงดงาม และสิงโตหินแกะสลักที่ขึงขังอยู่เต็มราวสะพาน นับได้ว่าเป็นสิ่งปลูกสร้างโบราณที่ทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์และศิลปะอย่างยิ่ง [1]ในด้านประวัติศาสตร์ สะพานมาร์โก โปโลยังเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่ 2 ที่กินระยะเวลายาวนานกว่า 8 ปี โดยเริ่มต้นจากปืนที่ทหารแห่งกองทัพคณะปฏิวัติแห่งชาติจีนยิงใส่ทหารแห่งจักรวรรดิญี่ปุ่น เมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม ค.ศ. 1937 ซึ่งเหตุการณ์นี้เรียกว่า "เหตุการณ์สะพานมาร์โก โปโล" (盧溝橋事變)[3][4]