ผู้รจนาคัมภีร์นี้คือพระมหานามะเถระ เป็นชาวลังกา แห่งสำนักมหาวิหาร คณะสงฆ์หลักของลังกาทวีปในยุคสมัยนั้น และเป็นสำนักเดียวกับพระพุทธโฆสะ หรือพระพุทธโฆษาจารย์ โดยพระเถระผู้รจนาได้กล่าวไว้ในตอนท้ายของคัมภีร์นี้ว่า ท่านอุตรมันตีอุบาสก ได้สร้างบริเวณะ หรือเสนาสนะขึ้นในสำนักมหาวิหาร ท่านได้พำนักอยู่ในอุตตรมันตีบริเวณะนี้ และได้แต่งอรรถกถาสัทธัมมปกาสินีจนแล้วเสร็จในปีที่ 3 หลังการสิ้นพระชนม์ของพระเจ้าโมคคัลลานะ กษัตริย์แห่งลังกาทวีป [3]

อย่างไรก็ตาม กษัตริย์ลังกาที่มีพระนามโมคคัลลานะและครองราชสมบัติในสมัยกรุงอนุราธปุระเป็นราชธานี มีถึง 2 พระองค์ องค์ที่ 1 สิ้นพระชนม์พ.ศ. 1038 ส่วนองค์ที่ 2 สิ้นพระชนม์พ.ศ. 1090 จึงมีผู้สันนิษฐานว่า คัมภีร์สัทธัมมปกาสินี น่าจะสามารถกำหนดอายุคร่าวๆ อยู่ในช่วงพุทธศตวรรษที่ 11 ส่วนคัมภีร์จูฬคันถวงศ์ ระบุว่า พระมหานามะรจนาคัมภีร์นี้ โดยได้รับการอาราธนาโดยอุบาสกที่มีชื่อเดียวกับท่าน คือมหานามะ [4]

ผู้เชี่ยวชาญด้านพุทธศาสนาบางท่านให้ข้อสันนิษฐานว่า สัทธัมมปกาสินี อาจรจนาขึ้นระหว่างปีพ.ศ. 1042 - 1102 แม้ว่าจะหาข้อสรุปที่ชัดเจนในเรื่องปีที่รจนาไม่ได้ แต่สิ่งที่แน่นอนประหารหนึ่งก็คือ คัมภีร์นี้ถูกรจนาขึ้นในช่วงหลังยุคพระพุทธโฆสะ [5] โดยพระมหานามะเองนั้นก็นับได้ว่าเป็นหนึ่งในผู้สืบทอดแนวทางของพระพุทธโฆสะ อันเป็นพระอรรถกถาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ [6]