สุสานฮกเกี้ยน หรือที่รู้จักกันในชื่อ สุสานจีนฮกเกี้ยน ซอยสีลม 9 เป็นสุสานสาธารณะของชาวฮกเกี้ยน และถือเป็น 1 ใน 4 สุสานสาธารณะในกลุ่มย่านแยกเดโช ถนนสีลมที่ยังหลงเหลืออยู่ ประกอบด้วย สุสานฮกเกี้ยน สุสานบาบ๋า สุสานและฌาปนสถานสมาคมจีนแคะ และสุสานคริสเตียน (สีลมซอย 9) ตั้งอยู่บนถนนซอยสีลม 9 แขวงสีลม เขตบางรัก กรุงเทพมหานคร มีพื้นที่ประมาณ 4.34 ไร่ ก่อตั้งขึ้นปี พ.ศ. 2437[2] หรือประมาณสมัยรัชกาลที่ 5 ปัจจุบันสุสานแห่งนี้อยู่ในการดูแลรักษาของสมาคมฮกเกี้ยนแห่งประเทศไทย เดิมที่ตั้งบริเวณสุสานแห่งนี้ในอดีตเป็นบริเวณชายขอบแหล่งชุมชนของแรงงานชาวจีนที่เข้ามาตั้งถิ่นอยู่อาศัยในกรุงเทพมหานครในขณะนั้น โดยย่านที่ประกอบด้วยแหล่งโกดังและขนส่งสินค้าที่มีขนาดใหญ่ที่สุด คือบริเวณเขตบางรักในปัจจุบัน ทางตอนใต้ของเขตพระนครตลอดช่วงแม่น้ำเจ้าพระยา ด้วยเหตุนี้ชาวจีนส่วนใหญ่จึงมาตั้งถิ่นอยู่อาศัยทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำจำนวนมากโดยเฉพาะตลอดเส้นถนนเจริญกรุง ในอดีตบริเวณสามแยกเดโชที่มีถนนเดโชตัดเชื่อมกับถนนสีลม[3] ประกอบด้วยสุสานถึง 12 แห่งทั้งสุสานเอกชนและสุสานสาธารณะ[4] ประกอบด้วยสุสานคริสต์นิกายคาทอลิก คริสต์นิกายโปรเตสแตนต์ สุสานแขก และสุสานจีนในหลายกลุ่มเชื้อสาย แต่ในปัจจุบันเหลือเพียง 6 แห่ง ถือเป็นกลุ่มย่านสุสานที่สำคัญกรุงเทพมหานครปัจจุบันสุสานฮกเกี้ยนได้มีลูกหลานบางส่วนรื้อหลุมศพออกไป ทำให้พื้นที่บริเวณด้านหน้าสุสานฝั่งที่ติดกับถนนซอยสีลม 9 ทางสมาคมไม่ได้ขายหลุมศพเพื่อทำฌาปนกิจเพิ่มเนื่องจากข้อห้ามจากกรุงเทพมหานคร แต่ได้เปลี่ยนเป็นที่จอดรถเพื่อรองรับกับการจอดรถในเมือง ลักษณะการหารายได้จากที่จอดรถแบบนี้ยังมีสุสานบาบ๋าและสุสานจีนแคะนำแนวทางนี้มาใช้ด้วยเช่นเดียวกัน ในส่วนพื้นที่ฌาปนกิจเดิม ประกอบด้วยหลุมศพ (ฮวงซุ้ย) เก่ากว่าร้อยหลุม มีการตกแต่งป้ายหลุมศพในรูปแบบจีนรุ่นเก่า ที่มีความหลากหลายและหาชมได้ยากในปัจจุบัน นอกจากนี้ยังประกอบด้วยกำแพงบรรจุอัฐิ โดยองค์ประกอบฌาปนกิจนี้ ส่วนใหญ่ถูกทิ้งร้าง มีวัชพืชและไม้พุ่มขึ้นเต็มพื้นที่ บางส่วนมีน้ำท่วมขัง บางส่วนมีการปรับหน้าดินยกสูงขึ้น ทำให้กำแพงบรรจุอัฐิบางส่วนจมลงในดินลึกลงไปสุสานฮกเกี้ยน ถือได้ว่าเป็นพื้นที่สีเขียวเปิดโล่งขนาดย่อมที่สำคัญแห่งหนึ่งใจกลางย่านสีลม ที่ประกอบด้วยต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาในพื้นที่ ในช่วงเดือนกันยายน พ.ศ. 2560 ทางสมาคมฮกเกี้ยนแห่งประเทศไทยมีแนวคิดที่จะย้ายสุสานไปที่ต่างจังหวัด เพื่อสร้างอาคารสมาคมในพื้นที่ โดยจะมีการชดเชยเงินตอบแทนให้แก่ลูกหลานที่ยินยอม แต่เจ้าของหลุมศพภายในสุสานบางส่วนไม่เห็นด้วย[5][6]