หนอง (อังกฤษ: Pus) เป็นของเหลวเยิ้มสีขาวเหลือง สีเหลือง หรือสีน้ำตาลเหลือง ซึ่งเกิดขึ้นที่บริเวณที่มีการอักเสบในช่วงระหว่างการติดเชื้อราหรือเชื้อแบคทีเรีย[1][2] การมักหมมสะสมของหนองในบริเวณเนื้อเยื่อที่โอบล้อมรอบเป็น​นที่รู้จักกันคือ ฝี ในขณะที่การสะสมอย่างชัดเจนของหนองภายในหรือใต้ผิวหนังชั้นนอกเป็นที่รู้จักกันคือ ตุ่มหนอง สิว หรือจุดหนองจะประกอบไปด้วยของเหลวที่เต็มไปด้วยโปรตีนบางๆ เป็นที่รู้จักกันคือ "liquor puris",[ต้องการอ้างอิง] และเม็ดเลือดขาวที่ตายแล้วจากการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันของร่างกาย(ส่วนใหญ่เป็นนิวโตรฟิล(Neutrophil)).[3] ในช่วงการติดเชื้อ, แมกโครเฟจ(Macrophage)จะปล่อยไซโตไคน์(Cytokine)ออกมาซึ่งจะกระตุ้นนิวโตรฟิลในการค้นหาบริเวณที่มีการติดเชื้อโดยคลีโมทาซิส(Chemotaxis) สิ่งเหล่านี้, นิวโตรฟิลจะปล่อยเม็ดเล็กๆซึ่งจะทำลายเชื้อแบคทีเรีย เชื้อแบคทีเรียจะทำการต่อต้านการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันโดยปล่อยสารพิษที่เรียกว่า ลูโคซิดน์(Leukocidin)[4] เมื่อนิวโตรฟิลได้ตายไปด้วยสารพิษและวัยชรา พวกมันจะถูกทำลายโดยแมกโครเฟจ ก่อให้เกิดหนองอันเหนียวหนืดแบคทีเรียที่ทำให้เกิดหนองที่ถูกเรียกว่า ไพโอเจนิส(pyogenic)[5][6]