ผู้เขียนและอรรถาธิบายทางประวัติศาสตร์

ผู้เขียนแนะนำตนเองว่าเป็นผู้มีปัญญาปราชญ์เปรื่อง และเป็นบุตรของกษัตริย์ดาวิดแห่งอิสราเอล คือกษัตริย์ซาโลมอน ก่อน 931 ปีก่อนคริสตกาล หลังจากซาโลมอนอาณาจักรได้แยกเป็นสองส่วน อิสราเอลทางเหนือ และยูดาทางใต้ ซึ่งอยู่ครอบครองของรัชทายาทจากซาโลมอน

อย่างไรก็ตาม ชาวคริสต์และยิวเชื่อกันทั่วไปว่า กษัตริย์ซาโลมอนเป็นผู้เขียนเอง เพราะเนื้อหาจากคัมภีร์กล่าวว่า ไม่มีใครมีพระปัญญาที่เสมอเหมือนท่าน เพราะพระเจ้าประทานพรพิเศษให้แก่ซาโลมอน มีราชอาณาจักรที่ก้าวหน้าทางความเจริญรุ่งโรจน์กว่าแคว้นใด และท่านเขียนพระธรรมนี้ในบั้นปลายชีวิต หลังจากใช้ชีวิตฟุ่มเฟื่อยสร้างสิ่งต่าง ๆ เช่น พระวิหารเยรูซาเลมที่ยิ่งใหญ่ มหาราชวังหลายแห่ง มหาวิทยาลัย ฯลฯ ท่านแสวงหาความรู้ ตลอดมาและความสามารถเป็นที่ลือชื่อในอิสราเอลและประเทศอื่น แต่ทั้งสมบัติและความรู้ ไม่ได้ทำให้เป็นสุข เมื่อคำนึงได้ว่า ทุกอย่างของโลกเป็นสิ่งอนิจจัง จึงเขียนพระธรรมปัญญาจารย์เพื่อเตือน บุคคลชาวยิวไม่ให้สนใจในทางโลก แต่ควรประพฤติดีงามเพื่อรางวัลที่ได้รับจากพระเจ้า

ปัจจุบันนักศึกษาทางคัมภีร์และเทววิทยา ตั้งข้อสงสัยในผู้เขียน โดยอ้างว่าปัญญาจารย์อาจเป็นผลงานของนักประพันธ์นิรนาม ที่เขียนวรรณคดีและบทประพันธ์ทางศาสนาศาสตร์ของยิวขึ้นเอง แล้วลงนามว่าเป็นผลงานของบุคคลสำคัญทางประวัติศาสตร์เป็นผู้เขียน ซึ่งปฏิบัติแพร่หลายในวรรณกรรมของชนชาติยูดาย ในระยะ 250 ปีก่อนคริสตกาล จนถึง 200 ปีก่อนคริสตกาล

โดยสันนิษฐาณว่าเขียนในยุคของ สร้างพระวิหารเยรูซาเลมครั้งที่สอง ซึ่งชาวยิวตกเป็นเชลยของชนชาติเปอร์เชีย ในระหว่าง 536 ปีก่อนคริสตกาล กรุงเยรูซาเลมที่กษัตริย์ซาโลมอนสร้างไว้ถูกทำลายเสียสิ้น จากการแผ่อำนาจของกษัตริย์ของอาณาจักรบาบิโลนและกวาดต้อนชาวยิวเป็นเชลยและทาสแรงงานในบาบิโลน นครหลวงของเปอร์เชีย

พระวิหารเยรูซาเลมครั้งที่สอง เริ่มสร้างในสมัยของกษัตริย์ไซปรัสของเปอร์เชีย เป็นผู้เริ่มก่อสร้างพระวิหาร และสำเร็จมาในสมัยของกษัตริย์ดาริอัสที่ยิ่งใหญ่ (515 ปีก่อนคริสตกาล) การสร้างพระวิหารนี้เพื่อสนองพระเกียรติให้พระเจ้าของผู้พยากรณ์ [ดาเนียล] ที่ช่วยแปลความหมายให้กษัตริย์เปอร์เชียได้พ้นภัย

นักวิจารณ์ให้ความเห็นว่า ผลงานปัญญาจารย์ อาจเขียนในระยะที่อาณาจักรเปอร์เซียครองอำนาจ ซึ่งเป็นระยะประมาณ 250 ปีภายหลังกษัตริย์ซาโลมอนครองราชย์ และวิธีการเขียนแบ่งเป็นสองภาค ทั้งการบรรยาย และแบบกวีนิพนธ์ ซึ่งนักวิจารณ์ลงความเห็นว่า อาจเป็นผลงานของนักประพันธ์สองท่าน

นักปรัชญาและศาสนาศาสตร์ ชาวออสเตรียชื่อ Nachman Krochmal (1785-1840) เห็นพ้องว่าผู้เขียนแท้จริง มิใช่กษัตริย์ซาโลมอน แต่เป็นกวีชาวเปอร์เชีย เขียนในระหว่างอาณาจักรเปอร์เชียเรืองอำนาจ อาจเป็นบุคคลในพระราชสำนัก หรือกษัตริย์หัวเมืองที่ได้รับอำนาจไปครองไว้ ในยุคที่ชาวอิสราเอลตกเป็นเชลยแก่เปอร์เชีย

ภาษาที่ใช้ประพันธ์และข้อวิจารณ์

พระธรรมปัญญาจารย์เขียนด้วย ภาษาฮีบรูของชนชาติยิว แต่เห็นได้ว่ายังมีศัพท์จากภาษาอื่นปะปนบ้าง มีศัพท์ภาษาเปอร์เชียสองคำ และหลายคำเป็นภาษาอะราเมอิก ซึ่งเป็นภาษาโบราณกว่า 3,000 ปี ในกลุ่มภาษาเซมิติกใช้ในพระราชสำนักและในวรรณกรรมทางศาสนาโดยเฉพาะ เป็นภาษาที่ใช้ในตะวันออกกลาง ปัจจุบันใช้ในประเทศอาหรับ เช่น อิสราเอล และปาเลสไตน์

ในสมัยต้นของอาณาจักรอิสราเอล ยังไม่ได้รับอิทธิพลทางภาษาอะราเมอิก กระทั่งอิสราเอลได้ตกเป็นเชลยของชนชาติอี่น จึงมีการพูดและเขียนทางอะราเมอิกมากขึ้น เช่น พระธรรมดาเนียลเขียนโดย ดาเนียล ป็นภาษาอะราเมอิกมาก เพราะตกเป็นเชลยและทำงานในพระราชสำนักของเปอร์เชีย แต่ในสมัยของซาโลมอนยังไม่ได้อิทธิพลจากภาษาอะราเมอิก จึงคาดว่าปัญญาจารย์อาจไม่ได้ประพันธ์ในระยะอิสราเอลตอนต้น เพราะภาษาเขียนแบบฮีบรูไม่ได้เป็นสิ่งแพร่หลายในยุคของกษัตริย์ซาโลมอน