ระบบของหน่วยฐานเกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2503 โดยการประชุมร่วมกันของนักวิทยาศาสตร์ จากหลากหลายประเทศ เพื่อตกลงให้มีระบบการวัดปริมาณต่างๆ ให้เป็นระบบมาตรฐานระหว่างชาติเพื่อใช้อย่างสากล ตัวอย่างในอดีต มาตราวัดความยาวที่ประเทศไทยใช้คือ วา โดย 1 วา มีค่าเท่ากับ 2 เมตร และ 1 ตารางวา มีค่าเท่ากับ 4 ตารางเมตร เทียบเท่ากับ พื้นที่ 1 ไร่ มี 400 ตารางวา เป็นต้น[1] ตั้งแต่ปีการประชุมระบบเมตริกในปี พ.ศ. 2418 เป็นต้นมามีการปรับปรุงนิยามของเอสไอและเพิ่มจำนวนหน่วยฐานเอสไอหลายครั้ง หลังจากที่มีการเปลี่ยนนิยามหน่วยเมตรใหม่ในปี พ.ศ. 2503 หน่วยกิโลกรัม จึงเป็นหน่วยเดียวที่นิยามจากสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น ทั้งๆ ที่หน่วยอื่นๆ จะนิยามจากคุณสมบัติทางธรรมชาติ แต่ว่าหน่วยโมล แอมแปร์ และ แคนเดลา ก็มีนิยามที่ขึ้นต่อหน่วยกิโลกรัมด้วย ทำให้นักมาตรวิทยาหลายคนพยายามหาวิธีการนิยามหน่วยกิโลกรัมใหม่จากค่าคงที่พื้นฐานในธรรมชาติ เช่น เดียวกับการที่หน่วยเมตรถูกนิยามโดยผูกติดกับความเร็วของแสง

• ในปี พ.ศ. 2542 ในการประชุมซีจีเอ็มพี (CGMP) ครั้งที่ 21 ได้มีความพยายามที่จะค้นหาวิธีการในการนิยามหน่วยกิโลกรัมนี้ โดยแนะนำให้ผูกนิยามของกิโลกรัมติดกับค่าคงที่พื้นฐานทางธรรมชาติ ซึ่งน่าจะเป็นค่าคงที่ของพลังค์หรือค่าคงที่อาโวกราโดร
• ในปี พ.ศ. 2548 การประชุมซีไอพีเอ็ม (CIPM) ครั้งที่ 94 ได้รับรองการเตรียมการนิยามหน่วยกิโลกรัม แอมแปร์และเคลวินใหม่ และบันทึกการนิยามโมลในรูปแบบของเลขอโวกราโดร [2]
• ในปี พ.ศ. 2550 การประชุมซีจีพีเอ็ม (CGPM) ครั้งที่ 23 ตัดสินว่าให้เลื่อนการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวไปจนถึงการประชุมครั้งถัดไปในปี พ.ศ. 2554 [3]
• ในปี พ.ศ. 2554 กระทรวงอุตสาหกรรม ได้ประกาศ ราชกิจจานุเบกษาเพื่อนิยามหน่วยวัดใหม่ และ ปรับแก้ จนกระทั่งถึง ปี พ.ศ. 2557