"หมาป่ากับลูกแพะทั้งเจ็ด" (อังกฤษ: The Wolf and the Seven Young Goats; เยอรมัน: Der Wolf und die sieben jungen Geißlein) เป็นนิทานที่รวบรวมโดยพี่น้องตระกูลกริมม์ และตีพิมพ์ในเทพนิยายกริมม์ (KHM 5) [1] จัดเป็นนิทานประเภท B124 ตามระบบจัดจำแนก Aarne–Thompson[1]นิทานเรื่องนี้มีความคล้ายคลึงกับ "ลูกหมูสามตัว" และนิทานพื้นบ้านเรื่องอื่น ๆ ในประเภท 124 อย่างเห็นได้ชัด การช่วยเหลือลูกแพะจากท้องของหมาป่าและการลงโทษหมาป่าโดยการเอาหินยัดใส่ท้องก็สามารถเทียบได้กับการช่วยเหลือและการแก้แค้นของหนูน้อยหมวกแดงต่อหมาป่า (Aarne-Thompson ประเภท 333)[1]