หยางเหวินลี่เป็นบุตรของหยางไท่หลง[1] ส่วนมารดาเสียชีวิตจากโรคหัวใจเฉียบพลันตั้งแต่เขาอายุได้ 5 ขวบ เขาใช้ชีวิตในวัยเด็กส่วนใหญ่อยู่บนยานพาณิชย์อวกาศของบิดา เมื่อเขาอายุได้ 16 ปี บิดาก็อนุญาตให้เขาเรียนวิชาประวัติศาสตร์ได้[1] บิดาของเขาก็เสียชีวิตจากอุบัติเหตุไม่นานหลังจากนั้น หยางพบว่ายานพาณิชย์ตลอดจนบริษัทของบิดานั้นเป็นหนี้อยู่มหาศาล และยังพบอีกว่างานศิลปะที่บิดาสะสมไว้จำนวนมากนั้นเป็นของเก๊[1] นั่นทำให้หยางเหวินลี่เข้าสู่ภาวะสิ้นเนื้อประดาตัว และหมดโอกาสเข้าศึกษาในมหาวิทยาลัยทั่วไปได้ดั่งที่เขาหวัง หยางตัดสินใจเข้าสมัครโรงเรียนทหารเพื่อโอกาสทางการศึกษา

โรงเรียนนายร้อย

หยางเข้าศึกษาในภาควิชาประวัติศาสตร์การทหารที่โรงเรียนนายร้อยเสรีพันธมิตรโดยหวังจะเป็นนักประวัติศาสตร์ ค่าใช้จ่ายทางการศึกษาทั้งหมดฟรีโดยมีเงื่อนไขว่าเขาต้องเข้ารับการบรรจุเข้ากองทัพเมื่อจบการศึกษา อย่างไรก็ตาม ในระหว่างที่กำลังศึกษาอยู่นั้น ภาควิชาประวัติศาสตร์การทหารถูกยุบ[1] ทำให้หยางต้องย้ายไปภาควิชายุทธวิธีแทน หยางรู้สึกน้อยใจที่อะไรๆก็ไม่เป็นดั่งเขาตั้งความหวัง นอกจากวิชาประวัติศาสตร์การทหารแล้ว วิชาอื่นเขาก็ทำได้ไม่ค่อยดีนัก เขาจบการศึกษาในปีการศึกษา 787 ด้วยอันดับกลางๆของห้อง[1]

เอลฟาซีล

ต้นปีอวกาศ 788 ร้อยโทหยางเหวินลี่ ถูกส่งไปเป็นเจ้าหน้าที่ของพลตรีอาเธอร์ ลินช์ ที่ดาวเอลฟาซีล ซึ่งเป็นระบบดาวของเสรีพันธมิตรซึ่งตั้งอยู่เหนือระเบียงอีเซอร์โลน เมื่อกองเรือจักรวรรดิเข้ารุกรานเอลฟาซีล กองเรือทั้งสองฝ่ายปะทะกันย่อมๆแล้วก็ถอนกำลัง โดยที่ไม่มีฝ่ายได้ได้เปรียบ อย่างไรก็ตาม กองเรือจักรวรรดิกลับหวนกลับมาโจมตีกองเรือเสรีพันธมิตรอย่างไม่ทันตั้งตัว พลตรีลินช์ที่ตื่นตระหนกได้สั่งถอนทัพกลับไปตั้งหลักที่เอลฟาซีลโดยด่วน คำสั่งที่ฉับพลันทำให้สายบัญชาการวุ่นวาย กองเรือที่ถอนทัพไม่ทันก็ยอมจำนนต่อทัพจักรวรรดิ

พลตรีลินช์นำเรือรบกลับมาถึงเอลฟาซีลได้เพียง 200 ลำเศษพร้อมทหารอีก 50,000 นายเท่านั้น[1] ขณะที่ฝ่ายจักรวรรดิก็มีกองหนุนมาเสริมจนมีกำลังเพิ่มขึ้น และเริ่มเข้ายึดครองดาวเคราะห์ตลอดจนอาณาเขตอวกาศโดยรอบ พลตรีลินช์สั่งให้หา "ใครก็ได้ที่ว่างอยู่" มารับผิดชอบการอพยพพลเรือน หยางกลายเป็นคนที่ถูกเลือก หยางพยายามเสนอแผนอพยพแก่พลตรีลินช์ แต่ลินช์วุ่นวายเกินกว่าจะใส่ใจ เขาและนายทหารระดับสูงคนอื่นๆนำกองเรือรบหนีจากดาวเอลฟาซีล โดยทิ้งหยางและคน 3 ล้านไว้เผชิญชะตากรรมเอง[1]

หยางสั่งภาคพื้นดินดำเนินตามแผนของเขา โดยใช้เรือบรรทุกและเรือขนส่งสินค้าทำการอพยพประชาชนหนีออกจากเอลฟาซีลในทิศตรงข้ามกับกองเรือลินช์ กองเรือจักรวรรดิตรวจพบกองเรืออพยพของหยางแต่คิดว่านั่นเป็นแค่วัตถุอวกาศ[1] กองเรือจักรวรรดิหันไปจู่โจมกองเรือรบของลินช์แทน ทำให้กองเรือของหยางหลบหนีได้อย่างปลอดภัย หยางมีชื่อเสียงกระฉ่อนไปทั้งเสรีพันธมิตร และถูกขนานนามว่า "วีรบุรุษแห่งเอลฟาซีล" เขาได้เลื่อน 2 ขั้นขึ้นเป็นพันตรี[1]

ทหารดาวรุ่ง

พฤศจิกายน ปีอวกาศ 788 พันตรีหยางถูกส่งไปเป็นที่ปรึกษาประจำค่ายเชลยสงครามที่ดาวเอโกเนีย ซึ่งที่นั่น หยางต้องรับมือกับแผนก่อกำเริบของพวกเชลย หยางสามารถจัดการสถานการณ์ได้ในเวลาอันสั้น และได้รับการเลื่อนขั้นเป็นพันโท เขาประจำอยู่ที่เอโกเนียเพียงสองสัปดาห์เท่านั้น ในการนี้ เขาได้รู้จัดกับฟิโอดอร์ ปาตริชอฟ (รัสเซีย: Fyodor Patrichev) และมูไร (Murai) ซึ่งจะกลายเป็นขุนพลคนสำคัญของเขาในอนาคต

1 มีนาคม ปีอวกาศ 789 พันโทหยางได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าหน้าที่ยุทธการของกองเรือที่ 8 และได้มีส่วนร่วมในยุทธการอีเซอร์โลนครั้งที่ห้า (Fifth Battle of Iserlohn) ในปีอวกาศ 792 ต่อมาพันเอกหยางถูกส่งไปประจำกองบัญชาการกองเรือในตำแหน่งเดิมในปี 794 และมีส่วนร่วมในการร่างแผนยุทธวิธีในยุทธการฟานฟลีทและทธการอีเซอร์โลนครั้งที่หก ซึ่งทำให้เขาได้รับการเลื่อนขั้นเป็นพลจัตวา

ยุทธการที่เล็กนีซา

ปีอวกาศ 795 พลจัตวาหยางถูกส่งไปประจำกองเรือที่ 2 ของพลโทพาเอ็ตตาในตำแหน่งเจ้าหน้าที่ยุทธการ พลโทพาเอ็ตตาไม่ค่อยชอบใจหยาง มองว่าเขาอ่อนประสบการณ์และเพิกเฉยคำแนะนำของเขา แต่เมื่อกองเรือที่ 2 ถูกส่งไปปฏิบัติภารกิจที่ดาวเคราะห์ก๊าซเล็กนีซา (โปแลนด์: Legnica) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของแผนยึดฐานอีเซอร์โลน กองเรือที่ 2 ก็เผชิญหน้ากับกองเรือจักรวรรดิของพลเอกไรน์ฮาร์ด ฟอน มือเซิล ความร้อนจากการปะทะกันย่อมๆ ได้ไปทำปฏิกิริยาชั้นบรรยกาศของดาวที่เป็นก๊าซฮีเลียมและไฮโดรเจนเกิดเป็นพายุสายฟ้าที่รุนแรง ไรน์ฮาร์ดซึ่งรู้ว่าปรากฏการนี้จะเกิดขึ้นได้ถอนกำลังออกมายังชั้นบรรยกาศที่ปลอดภัยก่อน ส่วนพาเอ็ตตาไม่ยอมเชื่อฟังคำแนะนำของหยาง ทำให้กองเรือที่ 2 ตกอยู่ในกระแสพายุและได้รับความเสียหาย

หยางนึกกลัวว่า กองเรือจักรวรรดิสามารถกวาดล้างกองเรือที่ 2 ได้ในพริบตาเดียวเพียงแค่จุดประกายไฟที่ชั้นบรรยกาศฮีเลียมของเล็กนีซา แม้หยางไม่คิดว่าจะมีแม่ทัพจักรวรรดิคนไหนฉลาดพอจะคิดแผนนั้นขึ้นมาได้ แต่เขาก็ยังคงเสนอให้ถอนกำลังออกจากชั้นบรรยกาศเพื่อปลอดภัยไว้ก่อน ซึ่งพาเอ็ตตาก็ปฏิเสธความคิดนั้น ท้ายที่สุด ไรน์ฮาร์ดได้ยิงขีปนาวุธนิวเคลียร์สู่ใจกลางดาว เมื่อตกอยู่ในอันตราย หยางและเพื่อนร่วมงานของเขา พันตรีดัสตีย์ แอตเทนบะระ (Dusty Attemborough) ตอบสนองรีบนำกองเรือขึ้นจากชั้นบรรยกาศโดยทันที กองเรือบางส่วนจึงรอดมาได้ และมีบางส่วนที่ติดอยู่ในเปลวไฟ

วาทะ

ประเทศนี้เป็นประเทศเสรีครับ ถ้าเราไม่อยากยืน เราก็ควรมีสิทธิ์ที่จะไม่ยืน

มนุษย์ดื่มเหล้ามาตั้งแต่ 5,000 ปีที่แล้ว เหล้าคือเพื่อนของมนุษยชาติ จะให้ชั้นทิ้งเพื่อนได้หรอ?