หยางเหมย์ (Myrica rubra) เป็นไม้ผลใน วงศ์เอี้ยบ๊วย (Myricaceae) ได้รับการอธิบายครั้งแรกโดย João de Loureiro ใน Flora Cochinchinensis ในปี 1790 ในชื่อ (basionym) Morella rubra[8] ต่อมาถูกย้ายไปยังสกุล Myricaในชื่อ Myrica rubra โดย Philipp Franz von Siebold และ Joseph Gerhard von Zuccarini ในบทความของ Bavarian Academy of Sciences

หยางเหมย์ (จีนตัวย่อ: 杨梅; จีนตัวเต็ม: 楊梅; พินอิน: yángméi; กวางตุ้ง: yeung4 mui4; เซี่ยงไฮ้: [jɑ̃.mɛ]) ชื่ออื่น: เอี่ยบ๊วย (ภาษาจีนแต้จิ๋ว), เบย์เบอร์รี่จีน (Chinese bayberry), เบย์เบอร์รี่ญี่ปุ่น (Japanese bayberry), เบย์เบอร์รี่แดง (red bayberry), ยัมเบอร์รี่ (yumberry), แว๊กซ์เบอร์รี่ (waxberry), สตรอเบอร์รี่จีน (Chinese strawberry) หรือ ยามาโมโมะ (yamamomo) (Japanese: ヤマモモ - พีชภูเขา)

ในการศึกษาเชื้อพันธุ์พืช พบว่าหยางเหมย์ (M. rubra) มีความแตกต่างอย่างชัดเจนจากต้นแวกซ์ไมร์เทิลแม้มีชื่อสามัญเดียวกัน (ในภาษาอังกฤษ: bayberry) และหยางเหมย์ยังสามารถแบ่งย่อยได้เป็นสองกลุ่มตามพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ในประเทศจีน ซึ่งความหนาแน่นของจำนวนพันธุ์ที่แตกต่างกันไปตามภูมิภาคบ่งชี้ถึงการผสมยีน ขยายเพาะพันธุ์ยีนอย่างกว้างขวางในประเทศจีนเพียงแห่งเดียวมีเกือบ 100 สายพันธุ์ปลูก[9] มณฑลเจ้อเจียง เป็นศูนย์กลางความหลากหลายของหยางเหมย์ในประเทศจีน[10]

จำนวนโครโมโซมคือ 2n = 16 [11]