หลี่เถียไกว่ (จีน: 李鐵拐; พินอิน: Lǐ Tiěguǎi; "หลี่ไม้เท้าเหล็ก") เป็นบุคคลในประมวลเรื่องปรัมปราจีน ลัทธิเต๋าจัดเข้าเป็นเซียนองค์หนึ่งในกลุ่มโป๊ยเซียน (แปดเซียน) ได้รับการพรรณนาว่า เป็นบุคคลอารมณ์ร้อน แต่มีเมตตาต่อผู้ยากไร้หรือเจ็บป่วย และมักปรุงยาวิเศษด้วยน้ำเต้า นอกจากนี้ ยังได้รับการแสดงภาพเป็นชายแก่อัปลักษณ์ หนวดเครารุงรัง ผมเผ้ายุ่งเหยิง สวมมงคลทองคำบนศีรษะ ถือไม้เท้าเหล็กอันหนึ่ง และถือหรือสะพายน้ำเต้าลูกหนึ่ง[1] อนึ่ง ยังมีการพรรณนาว่า เขาจุติลงมายังโลกมนุษย์ในร่างขอทาน แล้วใช้อำนาจวิเศษช่วยเหลือผู้เข็ญใจหรือถูกกดขี่[2]ตำนานว่า หลี่เกิดในคริสต์ศตวรรษที่ 13 ช่วงราชวงศ์ยฺเหวียน (ค.ศ. 1279–1368)[3] และมีชื่อจริงว่า "หลี่ เสฺวียน" (李玄) แต่บางตำนานก็ว่า เขาเป็นศิษย์ของเหลาจึ (老子; "ครูเฒ่า") ซึ่งหมายความว่า เขามีชีวิตอยู่ในคริสต์ศตวรรษที่ 6