ใน ค.ศ. 189 ฮั่นหลิงตี้ประชวรหนัก ทรงฝากฝังหฺวังจื่อเสียไว้กับขันทีคนสนิท คือ เจี่ยน ชั่ว (蹇碩; ฮกเกี้ยนว่า "เกียนสิด") ให้เจี่ยน ชั่ว ช่วยอุปถัมภ์ค้ำชูด้วย ครั้นสิ้นฮั่นหลิงตี้แล้ว เจี่ยน ชั่ว พยายามล่อลวงให้เหอ จิ้น เข้ามาในพระราชวัง จะได้ฆ่าเหอ จิ้น เปิดทางสะดวกให้หฺวังจื่อเสียได้ขึ้นครองราชย์ แต่ไม่สำเร็จ เหอ จิ้น ชิงสถาปนาหฺวังจื่อเปี้ยน พระชันษา 13 ปี ขึ้นเป็นจักรพรรดิพระองค์ใหม่ได้ก่อน โดยมีเหอ จิ้น ในฐานะต้าเจียงจฺวิน (แม่ทัพใหญ่) กับยฺเหวียน เหว่ย์ (袁隗) ในฐานะไท่ฟู่ (太傅; แปลว่า "ครูใหญ่" เป็นชื่อตำแหน่งชั้นสูงในราชสำนัก) ช่วยกันสำเร็จราชการแทนพระองค์ ส่วนน้องสาวของเหอ จิ้น คือ เหอหฺวังโฮ่ว ผู้เป็นสมเด็จพระชนนี ช่วยทำนุบำรุงประคองราชการแผ่นดิน[6][7]

เหอ จิ้น เอง เมื่อทราบว่า เจี่ยน ชั่ว ประสงค์จะเอาชีวิตตนแล้ว ในฤดูร้อน ค.ศ. 189 เหอ จิ้น ก็จับเจี่ยน ชั่ว ประหาร[8] หลายเดือนให้หลัง ยฺเหวียน เช่า (袁紹; ฮกเกี้ยนว่า "อ้วนเสี้ยว") เสนอให้เหอ จิ้น ปราบปรามกลุ่มขันทีในราชสำนัก เพื่อรวบอำนาจ แต่เหอหฺวังโฮ่วทรงคัดค้าน เหอ จิ้น จึงเลื่อนแผนการออกไปก่อน แล้วเรียกขุนพลในภูมิภาคให้นำทัพเข้าพระนครลั่วหยาง (洛阳; ฮกเกี้ยนว่า "ลกเอี๋ยง") มาปราบปรามขันทีแทน ด้วยหวังว่า กลุ่มอำนาจจากภูมิภาคจะทำให้เหอหฺวังโฮ่วจะทรงเลิกคัดค้านได้ แต่เหอหฺวังโฮ่วก็ยังทรงอยู่ฝ่ายขันที[9] ส่วนกลุ่มขันที เมื่อทราบถึงเจตนาของเหอ จิ้น แล้ว ก็ปลอมพระเสาวนีย์เหอหฺวังโฮ่วเรียกเหอ จิ้น เข้ามาในพระราชฐาน และซุ่มทำร้ายเหอ จิ้น จนเหอ จิ้น ถึงแก่ความตาย[10]

เมื่อเหอ จิ้น ถูกลอบฆ่าเช่นนั้น ผู้ใต้บัญชาของเหอ จิ้น คือ ยฺเหวียน เช่า, ยฺเหวียน ชู่ (袁術; ฮกเกี้ยนว่า "อ้วนสุด"), อู๋ ควง (吳匡), จาง จาง (張璋), และคนอื่น ๆ นำสรรพกำลังบุกเข้าพระราชวังไปประหารขันทีทั้งสิ้น แต่ก็ได้ประหารบุคคลอื่น ๆ ที่คล้ายขันทีไปด้วย เช่น บุรุษที่ไม่ไว้เครา ทำให้หลาย ๆ คนต้องเปลื้องกางเกงต่อหน้าทหารที่กำลังโกรธเกรี้ยว เพื่อแสดงให้เห็นว่า ไม่ได้ถูกตอนอวัยวะเพศ มิได้เป็นขันที ในเวลาชุลมุนนั้นเอง ขันทีจับเหอหฺวังโฮ่ว หฺวังจื่อเปี้ยน และหฺวังจื่อเสีย เป็นองค์ประกัน และพยายามหลบหนีออกจากพระราชวัง ขุนพลหลู จี๋ (盧植; ฮกเกี้ยนว่า "โลติด") สกัดขันทีตฺวั้น กุย (段珪) และช่วยเหอหฺวังโฮ่วไว้ได้ ส่วนหฺวังจื่อเปี้ยนและหฺวังจื่อเสียถูกพาออกนอกพระราชวัง[11] นอกจากนี้ เหอ เหมียว (何苗) น้องชายของเหอจิ้น ที่เห็นใจขันที ถูกขุนพลอู๋ ควง กับต่ง หมิน (董旻) ฆ่าทิ้งเสีย และในคราวนั้น มีผู้ล้มตายกว่า 2,000 คน[12]

ขุนพลหลู จี๋ กับหมิ่น ก้ง (閔貢) ติดตามไปพบหฺวังจื่อเปี้ยนและหฺวังจื่อเสียริมลำน้ำ จึงอารักขากลับพระราชวัง[13] ขบวนเสด็จมาพบกองทัพภูมิภาคเหลียงโจว (涼州) ของต่ง จั๋ว ที่กำลังเดินทางเข้าพระนครตามคำสั่งของเหอ จิ้น หฺวังจื่อเปี้ยนตกพระทัยจนมิอาจตรัสเป็นภาษาได้ แต่หฺวังจื่อเสียตรัสอธิบายสถานการณ์ได้อย่างคล่องแคล่ว และทรงมีขวัญกำลังใจดี สมจะเป็นผู้นำได้ ทำให้ต่ง จั๋ว ประทับใจ และเริ่มคิดจะถอดหฺวังจื่อเปี้ยนออกจากราชบัลลังก์ แล้วยกหฺวังจื่อเสียขึ้นแทน