ห้าม​โลภ​[1][2] หรือ อย่าปลงใจผิดประเวณี อย่ามักได้ทรัพย์สินของผู้อื่น[3] (อังกฤษ: Thou shalt not covet) เป็นหนึ่งในข้อบทบัญญัติสิบประการ ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ประทานให้กับชนชาติอิสราเอลผ่านทางโมเสส ซึ่งเป็นบัญญัติข้อที่ 9,10 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบออกัสตินแห่งฮิปโป แบบคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก และแบบลูเทอแรน และเป็นบัญญัติข้อที่ 10 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบเซปตัวจินต์ แบบไฟโล แบบทาลมุด และแบบคริสตจักรปฏิรูปบัญญัติข้อนี้มีบันทึกในหนังสืออพยพ 20:17 และหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:21 ในคัมภีร์ฮีบรูหมวดโทราห์ของศาสนายูดาห์ และในคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาเดิมของศาสนาคริสต์ห้าม​โลภ​บ้าน‍เรือน​ของ​เพื่อน‍บ้าน ห้าม​โลภ​ภรรยา​ของ​เพื่อน‍บ้าน หรือ​ทาส​ทาสี​ของ​เขา หรือ​โค ลา​ของ​เขา หรือ​สิ่ง‍ใด ๆ ซึ่ง​เป็น​ของ​ของ​เพื่อน‍บ้าน— หนังสืออพยพ 20:17