พุทธจักร

อธิการของพระสงฆ์เรียกว่าพระสังฆาธิการ ซึ่งหมายถึงพระภิกษุผู้ดำรงตำแหน่งในการปกครองคณะสงฆ์ไทยตั้งแต่ระดับเจ้าคณะภาคลงมาจนถึงผู้ช่วยเจ้าอาวาส[2] และเรียกเจ้าอาวาสที่ไม่มีสมณศักดิ์ว่าพระอธิการ เรียกเจ้าคณะตำบลหรือพระอุปัชฌาย์ที่ไม่มีสมณศักดิ์ว่าเจ้าอธิการ

คริสตจักร

ในคริสตจักร คำว่าอธิการใช้หมายถึงนักบวชที่มีตำแหน่งในการปกครอง ถ้าเป็นสตรีเรียกว่าอธิการิณี อธิการมีหลายประเภท ดังนี้

• อธิการโบสถ์ (parish priest) คือ บาทหลวงที่ได้รับมอบหมายจากมุขนายกประจำมุขมณฑลให้มีหน้าที่ปกครองเขตแพริช มีผู้ช่วยเรียกว่าผู้ช่วยอธิการโบสถ์ (curate)
• อธิการเซมินารี (rector (of seminary)) คือบาทหลวงที่มีหน้าที่ปกครองเซมินารี
• อธิการบ้านนักบวช (superior of religious house) คือนักบวชคาทอลิก (อาจไม่ใช่บาทหลวงก็ได้) ที่มีหน้าที่ปกครองบ้านนักบวช
• อธิการเจ้าคณะแขวง (provincial superior) คือนักบวชคาทอลิกที่ปกครองแขวงคณะนักบวช (เป็นหน่วยเขตการปกครองที่ประกอบด้วยบ้านนักบวชหลายบ้านในพื้นที่เดียวกัน)
• อธิการอาราม (abbot) หมายถึงนักพรตที่ปกครองอารามหรือแอบบีย์
• อัคราธิการหรือมหาธิการ (superior general; master superior) หมายถึงนักบวชที่เป็นผู้ปกครองสูงสุดในคณะนักบวชคาทอลิกแต่ละคณะ ในกฎหมายศาสนจักรจึงเรียกว่าอธิการสูงสุด[3]
• อธิการชั้นผู้ใหญ่ (major moderator) ตามประมวลกฎหมายพระศาสนจักรหมายถึงอธิการสูงสุดและอธิการเจ้าคณะแขวง (รวมถึงผู้ช่วยของตำแหน่งเหล่านี้) ส่วนอธิการอารามถือว่ามีฐานะเทียบเท่าอธิการชั้นผู้ใหญ่ แต่ไม่ได้มีอำนาจเท่าอธิการชั้นผู้ใหญ่เสียทั้งหมด