อนุสัญญาอิสตันบูล (อังกฤษ: Istanbul Convention) หรือในฉบับเต็มเรียกว่า อนุสัญญาว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามความรุนแรงต่อสตรีและความรุนแรงในครอบครัวแห่งสภายุโรป (อังกฤษ: Council of Europe Convention on preventing and combating violence against women and domestic violence) เป็นสนธิสัญญาด้านสิทธิมนุษยชนของสภายุโรปว่าด้วยความรุนแรงต่อสตรีและความรุนแรงในครอบครัว โดยเปิดให้ลงนามเมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 ที่เมืองอิสตันบูล ประเทศตุรกี อนุสัญญานี้มีจุดมุ่งหมายในการป้องกันความรุนแรง การคุ้มครองดูแลผู้เสียหาย และยุติการอภัยโทษผู้กระทำความผิด[1] เมื่อวันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2555 ประเทศตุรกีเป็นประเทศแรกที่ให้สัตยาบันตามอนุสัญญา และถัดมาอีก 34 ประเทศ ในตั้งแต่ปี พ.ศ. 2556 ถึง 2564 ดังนี้ แอลเบเนีย อันดอร์รา ออสเตรีย เบลเยียม บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา โครเอเชีย ไซปรัส เดนมาร์ก เอสโตเนีย ฟินแลนด์ ฝรั่งเศส จอร์เจีย เยอรมนี กรีซ[2] ไอซ์แลนด์ ไอร์แลนด์ อิตาลี ลิกเตนสไตน์ ลักเซมเบิร์ก มอลตา มอลโดวา โมนาโก มอนเตเนโกร เนเธอร์แลนด์ มาซิโดเนียเหนือ นอร์เวย์ โปแลนด์ โปรตุเกส โรมาเนีย ซานมารีโน เซอร์เบีย สโลวีเนีย สเปน สวีเดน และสวิตเซอร์แลนด์[3] ณ เดือนมีนาคม พ.ศ. 2562 มีการลงนามโดย 45 ประเทศ รวมถึงสหภาพยุโรป[3] โดยอนุสัญญามีผลบังคับใช้ในวันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2557[3] จนกระทั่งปี พ.ศ. 2564 ตุรกีเป็นประเทศแรกและประเทศเดียวที่ถอนตัวจากอนุสัญญาเมื่อวันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2564 อนุสัญญาดังกล่าวยุติการบังคับใช้ในตุรกีในวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2564[4][5]