เพลง "ออลอะเบาต์แดตเบส" เป็นเพลงบับเบิ้ลกัมป็อปและดูวอป[28][29] เขียนในสัดส่วน 4/4 ในเครื่องหมายกำหนดจังหวะ (time signature) ด้วยกุญแจของเอเมเจอร์ในจังหวะซีเต็ม (common time) กับค่าเทมโป 132 เฮิร์ตซ์ต่อ 1 จังหวะ เพลงตามทางเดินคอร์ด (chord progression) โดยคอร์ด A–Bm–E–A ส่วนเสียงร้องของเทรนเนอร์นั้นอยู่ตั้งแต่โน้ต E3 ถึง C♯5[30] ในสไตล์เรโทรช่วงคริสต์ทศวรรษ 1950 และ 1960[31][3] นักวิจารณ์ได้จำแนกแนวเพลงของเพลงนี้ได้หลาย ๆ แนวประกอบไปด้วย อาร์แอนด์บี, ฮิปฮอป, ทรอปิคอล คันทรี และร็อกแอนด์โรล[15][3][31] ซึ่งเทรนเนอร์ยังได้นำแนวแคริบเบียนเร้กเก้มาใช้รวมกับเสียงแบ็กกราวน์และใช้เทคนิคในการแร็ป[32][33][34] ตลอดทั้งช่วงพรีคอรัสและท่อนฮุคนั้นเป็นสไตล์โซล-ป็อปและกรู๊ฟ ในช่วงก่อนคริสต์ทศวรรษ 1960[35] รวมกับสแคทแทมโป (scatting tempo) จังหวะชวนส่ายสะโพก (shimmying melody)[36] โดยในท่อนคอรัสนั้นเทรนเนอร์ร้องเนื้อเพลงคอรัสวนไปเรื่อย ๆ และมีเสียงแอดลิบในท่อนเอาท์โทรพร้อมกับเสียงเทรนเนอร์ที่ต่ำลงก่อนที่มีเสียงสะท้อนคำว่า "bass, bass, bass" จนจบท่อนคอรัส[32] เสียงร้องในเพลง "ออลอะเบาต์แดตเบส" ได้รับการเปรียบเทียบกับวงประสานเสียงหญิงในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1960 และนักร้องวินเทจในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1950 ได้แก่ เบ็ตตี เอเวอเรตต์, ดอริส เดย์, เอดีย์ กอร์เม และโรสแมรี คลูนีย์[36] และมีการกล่าวว่าทำนองเพลงนั้นเหมือนกับเพลง "แฮปปี้โมด" ของวงเกาหลีใต้ โคโยเต้[37][38][39]

เนื้อหาของเพลงนั้นเปรียบเทียบได้กับเพลง "บิวติฟูล์" ของคริสตินา อากีเลรา ในรูปแบบที่ทันสมัยขึ้น[21][40] ส่วนนักวิจาร์ณนั้นเปรียบเทียบให้เหมือนกับเพลงของอากีเลรา "เอนต์โนอัธเธอร์แมน"[41] เนื้อหายังเกี่ยวกับทัศนคติต่อร่างกายในเชิงบวกซึ่งคล้ายกับเพลง "ทราย" ของโคลบี คาเลต์ และเพลง "ยูแอนด์ไอ (โนบอดี้อินเดอะเวิลด์)" ของจอห์น เลเจนด์[18][42] ตัวเพลงสื่อให้เห็นถึงทัศนคติที่มองว่ารูปร่างผอมได้รับการตีค่าสูงเกินไปในสังคม และส่งเสริมให้ยอมรับต่อรูปร่างและหุ่นต่าง ๆ ที่มีทั้งชายและหญิง จากเนื้อเพลงว่า "ทุก ๆ ตารางนิ้วของคุณนั้นดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า / ชัดเจนแล้วนะว่าฉันไม่ได้ผอมแห้ง แต่ฉันก็สามารถส่ายก้นอย่างที่ฉันควรจะทำ" (Every inch of you is perfect from the bottom to the top / It's pretty clear I ain't no size 2, but I can shake it, shake it like I'm supposed to do)[12][43] ในท่อน "ฉันจะนำบั้นท้ายเธอกลับมา" (I'm bringing booty back) เปรียบเทียบได้กับเพลง "เซ็กซีแบ็ก" ของจัสติน ทิมเบอร์เลก[32] โดยความหมายแฝงของเพลงทั้งหมดนั้นมีความใกล้เคียงกับหลายเพลง เช่น เพลง "วีอาร์ฮูวีอาร์" ของเคชา, เพลง "ฟักกิงเพอร์เฟกต์" ของพิงก์, เพลง "เบรฟ" ของซารา บาเรลเลส และเพลง "เบลอเร็ดไลน์" ของโรบิน ธิก เป็นต้น[44] นอกจากนี้เพลงยังมีเนื้อหาเกี่ยวกับบั้นท้ายของผู้หญิงซึ่งเปรียบเทียบได้กับเพลง "เบบี้กอตแบ็ก" ของเซอร์มิกซ์อะลอต, เพลง "อนาคอนดา" ของนิกกี มินาจ และเพลง "บูทตี้" ของเจนนิเฟอร์ โลเปซ[45]